адка́зчык, ‑а, м.

1. Асоба, якой прад’яўлены судовы іск. Справа ў судзе разглядаецца пры ўдзеле істца і адказчыка.

2. Разм. Той, хто нясе адказнасць, адказвае за што‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Саквіста́тар старое ’судовы выканаўца’ (Сл. ПЗБ, Скарбы). З польск. sekwestrator ’тс’. Апошняе з лац. seqwestrator ’тс’ (Дарашэўскі, 8, 128).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ríchterlich

a

1) судо́вы

2) судзе́йскі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Geríchtsverfahren

n -s, - судо́вы працэ́с [разбо́р], судаво́дства

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Geríchtswesen

n -s суд, судо́вы лад

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

разбо́р, -у, м.

1. гл. разабраць.

2. Адбор, выбар (разм.).

Высякалі лес без разбору.

Крытыкаваць ты крытыкуй, але з разборам.

3. Разгляд судовай справы.

Судовы р.

◊

На (пад) шапачны разбор; на разбор шапак (паспець, з’явіцца, прыйсці; разм.) — пад канец, калі ўсе разыходзяцца, усё скончылася.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

при́став уст. пры́стаў, -тава м.;

ча́стный при́став участко́вы пры́стаў;

суде́бный при́став судо́вы пры́стаў.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

judicial

[dʒuˈdɪʃəl]

adj.

1) судо́вы; судзе́йскі

judicial districts — судо́выя акру́гі

judicial inquirer — судо́вы сьле́дчы

2) зако́нны, загада́ны або́ дазво́лены судо́м

3) бесстаро́ньні, справядлі́вы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

lawsuit

[ˈlɔsu:t]

n.

судо́вы працэ́с, судо́вая спра́ва, суд -у́ m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Pfändung

f -, -en юрыд. судо́вы во́піс маёмасці

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)