пол², -у, м.

Кожны з двух генетычна і фізіялагічна супрацьпастаўленых разрадаў жывых істот (мужчын і жанчын, самцоў і самак).

Мужчынскі п.

Прыгожы або слабы п. (жанчыны; жарт.).

|| прым. палавы́, -а́я, -о́е.

Палавая спеласць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

шумо́к, -мку́, м. (разм.).

Слабы шум¹ (у 1 і 3 знач.).

Па зале пайшоў ш.

Ш. у сэрцы.

◊

Пад шумок (разм.) — незаўважна для іншых; маскіруючыся, прыкрываючыся чым-н.

Уцячы адкуль-н. пад ш.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

слаба...

Першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае па значэнню слову «слабы»; напрыклад: слабасільны, слабахарактарны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

яду́н, едуна, м.

Разм. Тое, што і ядок (у 1 знач.). З хворага ядун слабы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

flabby [ˈflæbi] adj.

1. infml дру́злы; адві́слы; вя́лы

2. сла́бы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

weakly [ˈwi:kli] adj.

1. хвараві́ты, кво́лы

2. сла́бы, няўсто́йлівы (маральна)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

słabowity

хваравіты; кволы; слабы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

chorowity

хваравіты; слабы; кволы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

сла́бенькі, ‑ая, ‑ае.

Памянш.-ласк. да слабы. З маленькага слабенькага некалі шчанючка вырас дужы сабака. Мурашка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

недарэ́ка, -і, ДМ -у, Т -ам, м.; ДМ -рэ́цы, Т -ай (-аю), ж., мн. -і, -рэ́к і -аў (разм.).

1. Някемлівы, няўмелы, адсталы чалавек.

2. Тое, што і няўклюда.

3. Слабы, хваравіты чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)