сдава́ть несов.

1. в разн. знач. здава́ць; см. сдать;

2. (о весе) убыва́ць;

3. (ослабевать, стареть) разг. падава́цца, слабе́ць; здава́цца;

4. (становиться неисправным) не вытры́мліваць, псава́цца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

lóckern

1.

vt

1) разрыхля́ць

2) аслабля́ць

Beschränkungen ~ — паме́ншыць абмежава́нні

2.

(sich) слабе́ць

Sítten ~ sich — но́равы псурцца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Пе́плецца ’паволі рабіць’, пе́пліць ’марудзіць’ (ТС). Магчыма, балтызм, гл. Санько (Kryuja, 1996, I, 91), які параўноўвае з літ. pëpis ’вялы чалавек’, pépti ’слабець, чэзнуць’, параўн. таксама літ. pė́plinėti, pė̃pinėti, pė̃pinti ’нязграбна, нехлямяжа хадзіць, разявіўшы рот’, аднак геаграфія сведчыць, хутчэй, пра гукапераймальны ці імітатыўны характар слова, параўн. балг. пъ́пля паўзці, марудзіць’ і пад.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

kruszeć

незак.

1. рыхлець (пра лёд); рабіцца вялым, мяккім (пра мяса);

2. каяцца, раскайвацца;

3. перан. слабець

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Пахатрава́ць ’патынкаваць’ (карм., Мат. Гом.). Відаць, генетычна звязана з рус. смал. ха́трасьтя ’лахманы’, чэш. chátrati ’рабіцца непрыдатным, старэць’, chatrný ’слабы, нягеглы’, славац. ’хваравіты, кволы’. Трубачоў (Эт. сл., 8, 22) выводзіць праформу xatra, якая са *skatra, роднаснага з літ. skė́trioti, skėtrióti ’растапырваць рукі’. Семантычна, аднак, карм. пахатрава́ць абазначае процілеглы працэс (’абнаўляць, рабіць лепшым’), як зах.-слав. chátrati, chatrný ’старэць, слабець’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ме́ркнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; пр. меркнуў, ‑нула і мерк, ‑ла; незак.

1. Траціць паступова яснасць; цямнець. У прагаліне паміж дрэў відно было неба. Яно меркла і з кожнай секундай здавалася глыбейшым. Чорны. Водбліскі ад агню то ўспыхвалі, то раптам мерклі, знікалі, праглынутыя цемрай ночы. Лынькоў.

2. перан. Траціць сілу, значэнне; слабець. Мінаюць гады, а веліч нашай рэвалюцыі не меркне. «ЛіМ». У яго [Стафанковіча] душы меркла і траціла сэнс усё іншае, што жыло ў людзях і не належала да тых спраў, якія поўнілі ўсю яго істоту. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ábflauen

vi

1) ці́хнуць, слабе́ць (аб ветры)

2) па́даць (аб цане)

das Geschäft flaut ab пачына́ецца заці́шша (у справах)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ebb

[eb]

1.

n.

1) адплы́ў -ву m. (марскі́)

2) упа́дак -ку m.

2.

v.i.

1) адплыва́ць, спада́ць (пра ваду́)

2) зьмянша́цца, ме́ншаць, сла́бнуць, слабе́ць

•

- ebb and flow

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

га́снуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; пр. гас, ‑ла і ‑нуў, ‑нула; незак.

1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Пераставаць гарэць, свяціць; тухнуць. Гаслі зоркі. □ Гаслі і астывалі патрошкі і вугельчыкі, пакрываючыся лёгкім белым попелам. Колас. Промень гаснуў, і наваколле ахіналі мяккія змрокі. Карпаў.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.); перан. Памяншацца, знікаць (пра пачуцці, веру, жаданні і пад.). Гасне туга, адыходзіць самота. Панчанка. Кляновіч адчувае ў гутарцы з сябрамі, што крыўда паволі гасне ў яго грудзях. Пестрак.

3. перан. Слабець, траціць сілы; чахнуць. Барташэвіч гас і згараў увачавідкі. Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

jelly [ˈdʒeli] n.

1. BrE жэле́

2. джэм

3. лёгкі пла́стыкавы пля́жны абу́так

♦

be/feel like jelly (пра ногі) слабе́ць (з-за таго, што чалавек нервуецца);

My legs turned to jelly. Ногі ў мяне сталі як быццам з ваты.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)