Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
miejscownik
м.грам. месны склон
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
narzędnik
м.грам. творны склон
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
biernik
м.грам. вінавальны склон
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
dopełniacz
м.грам. родны склон
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Kásus
m -, -
1) грам.склон
oblíquer ~ — уско́сны склон
2) ка́зус, здарэ́нне
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Cásus
['ka:]
m -, -
1) ка́зус, (рэ́дкі) вы́падак
2) грам.склон
oblíquer ~ — уско́сны склон
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
possessive2[pəˈzesɪv]adj.ling. прынале́жны;
the possessive case прынале́жны склон;
pos sessive pronouns прынале́жныя займе́ннікі
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Назоўны (склон). Агульнаеўрапейская калька з лац.nominativus, параўн. рус.именительный (ад имя), польск.mianownik (ад miano ’імя’, mianować ’называць’) і г. д. (гл. Словарь славянских лингвистических терминов, т. 1. Прага, 1977, 344); апошні тэрмін або, магчыма, укр.називний (відмінок), з’явіўся непасрэдным узорам калькавання. У далейшым, паводле адносін лац.nomen ’імя’ — nominativus ’назоўны склон’, шляхам семантычнай кандэнсацыі была створана пара назоўны склон — назоўнік з пераасэнсаваннем значэння ’форма, якая выступае ў назоўным склоне’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
эргаты́ў
(ад гр. ergates = дзеючая асоба)
лінгв.склон дзеючай асобы ў мовах (тыпу грузінскай), якія адрозніваюць склон дзеяча (суб’екта пераходнага дзеяслова) і недзеяча (аб’екта пераходнага дзеяслова і суб’екта непераходнага).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)