Geméine

sub m -n, -n радавы́, (салда́т)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

гайдама́к, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Украінскі казак 17 і 18 стст., удзельнік народнавызваленчай барацьбы супраць польскіх памешчыкаў.

2. Салдат нацыяналістычных атрадаў у час грамадзянскай вайны ва Украіне ў 1918—1920 гг.

|| прым. гайдама́цкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

грэнадзёр, ‑а, м.

1. У 17–18 стст. салдат, навучаны кіданню ручных гранат.

2. У царскай арміі і некаторых зарубежных арміях — салдат або афіцэр адборных (па высокаму росту) пяхотных і кавалерыйскіх часцей.

[Фр. grenadier.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Lándser

m -s, - разм.

1) салда́т

2) зямэ́цк

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

намуштрава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., каго.

Навучыць каго‑н. муштроўкай. Намуштраваць салдат.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Unknown Soldier [ʌnˌnəʊnˈsəʊldʒə] n. the Unknown Soldier невядо́мы салда́т;

the Tomb of the Unknown Soldier магі́ла Невядо́мага салда́та

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

салда́цік м

1. памянш гл салдат;

2. (цацка) Spíelsoldat m -en, -en, Zínnsoldat m

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

пе́шкам, прысл.

Разм. Пяшком. Салдат то пешкам ішоў, то ехаў, як траплялася. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Мушкаты́р ’неспакойны, адчайны чалавек’ (Федар. 4). У выніку пераносу семантыкі з ⁺мушке́тыр, якое з польск. muszkietyr ’салдат, узброены мушкетам’. Да мушке́т (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ла́йбус ’гультай, лежабок’ (Яўс.). Відавочна, звязана з лайба 2. Суф. ‑ус надае адмоўную характарыстыку. Параўн. вісус, біндус, польск. garbus ’гарбун’, wiarus ’стары салдат’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)