АНА́ЛЬНЫЯ ЗАЛО́ЗЫ,

скурныя апакрынныя залозы млекакормячых, якія адкрываюцца каля анальнай адтуліны або ў поласць задняй кішкі; вытворныя потавых і тлушчавых залозаў. Асн. функцыя — выдзяленне пахучых рэчываў, з дапамогай якіх жывёлы пазначаюць сваю тэрыторыю. Выдзяленні некаторых драпежнікаў (скунса, норкі) маюць сакрэт з рэзкім, непрыемным, устойлівым пахам, які адпужвае ворага або прываблівае асобін процілеглага полу.

т. 1, с. 336

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

bean [bi:n] n. боб;

French beans фасо́ля

♦

full of beans ве́льмі энергі́чны;

not have a bean infml не мець ні капе́йчыны;

spill the beans вы́даць сакрэ́т, прагавары́цца

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

таямніца, тайна, таемнасць, сакрэт; тайніца (разм.); загадка, ноч, пацёмкі (перан.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

privacy

[ˈpraɪvəsi]

n., pl. -cies

1) адасо́бленасьць f.; само́та, адзіно́та f.

2) таямні́ца f., сакрэ́т -у m.

in strict privacy — пад стро́гім сакрэ́там

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

blab

[blæb]

-blabbed, -bbing

1.

v.

выдава́ць сакрэ́т, балбата́ць, мало́ць языко́м

2.

n.

1) балбатня́ f., пустасло́ўе n.

2) балбату́н -а́ m., балбату́ха f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

secret​1 [ˈsi:krət] n.

1. сакрэ́т, та́йна;

be in the secret ве́даць та́йну;

make a secret of smth. уто́йваць, скрыва́ць што-н.

2. зага́дка, таямні́ца;

secrets of the past таямні́цы міну́лага

♦ in secret патае́мна

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

АНО́САЎ Павел Пятровіч

(1799, С.-Пецярбург — 25.5.1851),

рускі металург. Скончыў Горны кадэцкі корпус (1817). Працаваў на златаустаўскіх і алтайскіх з-дах. Раскрыў страчаны ў сярэднія вякі сакрэт вырабу булатнай сталі (1837). Распрацаваў новыя спосабы атрымання высакаякаснай сталі праз навугляроджванне жалеза ў тыглі. Даследаваў уплыў легіравальных элементаў на ўласцівасці сталі. Адкрыў метады мікрааналізу структуры металаў з дапамогай мікраскопа.

Тв.:

Собл. соч. М., 1954.

Літ.:

Прокошкин Д.А. П.П.Аносов, 1799—1851. М., 1971.

т. 1, с. 374

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Glócke

f -, -n звон, звано́к

etw. an die gróβe ~ hängen — разно́сіць што-н. (напр., чутку), выдава́ць што-н. (напр., сакрэт)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

confidence [ˈkɒnfɪdəns] n.

1. даве́р, даве́р’е;

enjoy smb.’s confidence карыста́цца чыі́м-н. даве́рам

2. упэ́ўненасць, перакана́насць;

with confidence упэ́ўнена, з упэ́ўненасцю

3. канфідэнцы́йнае паведамле́нне, сакрэ́т;

confidence trick злоўжыва́нне даве́рам; махля́рства, ашука́нства;

in confidence па сакрэ́це, канфідэнцы́йна

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

спецыя́льнасць, ‑і, ж.

1. Асобная галіна навукі, тэхнікі, мастацтва; сфера чыёй‑н. дзейнасці або вывучэння чаго‑н. [Гарлахвацкі:] І спецыяльнасць такую ўдружылі, з якой нікуды не паткнешся — палеанталогія. Крапіва. // Прафесія, асноўная кваліфікацыя. Механік па спецыяльнасці, Гнядкоў хутка пазнаў сакрэт мін і снарадаў і стаў камандзірам групы падрыўнікоў. Шамякін. Там жа, на Урале, Сцяпан займеў спецыяльнасць шахцёра. І працаваў не абы-як. Гроднеў. / у іран. ужыв. [Гаспадыня:] — Ён [Бычкавіцкі] мае спецыяльнасць выслужвацца ў начальства. Бядуля.

2. Уласцівасць спецыяльнага (у 2 знач.). Спецыяльнасць тэрміна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)