heavyweight [ˈheviweɪt] n.

1. баксёр ця́жкай вагі́

2. чалаве́к/рэч, які́/яка́я ма́е вагу́, бо́льшую, чым звыча́йна або́ патрэ́бна

3. ве́льмі ва́жная асо́ба, арганіза́цыя, рэч

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

гламазда́, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.

Разм. пагард. Пра нязграбную рэч, няўклюднага чалавека.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адшука́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., каго-што.

Знайсці, выявіць пасля пошукаў, намаганняў.

А. патрэбную рэч.

|| незак. адшу́кваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. адшука́нне, -я, н. і адшу́кванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

АПАСРО́ДКАВАННЕ,

вызначэнне рэчы (паняцця) праз яе адносіны да інш. рэчы (паняцця); адна з асн. катэгорый у філасофіі Гегеля. Уласцівасці рэчаў раскрываюцца ў іх узаемадзеяннях з інш. рэчамі; толькі праз гэтыя рэальныя ўзаемадзеянні рэч можа быць вызначана як дадзеная канкрэтная рэч. Катэгорыя апасродкавання ў адзінстве з катэгорыяй непасрэднага адлюстроўвае факт усеагульнай узаемасувязі з’яў, універсальнасці развіцця розных рэчаў і паняццяў, што іх адлюстроўваюць.

т. 1, с. 419

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

francja-elegancja

ж. разм. шыкоўная рэч

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

handicraft [ˈhændikrɑ:ft] n.

1. рамяство́, ручно́е ўме́льства

2. рэч ручно́й рабо́ты

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

requisite​1 [ˈrekwɪzɪt] n. fml неабхо́дная рэч;

kitchen requisite кухо́нны по́суд

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

зло́мак, -мка, мн. -мкі, -мкаў, м.

1. Непрыгодная, паламаная рэч або адламаны кавалак чаго-н.

2. Пра слабага, надарванага чалавека (звычайна з адмоўем; разм.).

Бацька дужы, і сын не з.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

баш, нескл.

У выразе: баш на баш — пры мене рэчы на рэч без прыдатку.

[Цюрк. баш — галава.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сувені́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Памятны падарунак.

2. Мастацкі выраб, рэч на памяць пра наведванне краіны, горада, музея і пад.

Аддзел сувеніраў.

|| прым. сувені́рны, -ая, -ае (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)