вы́салапіцца, ‑піцца, зак.

Разм. Высунуцца з рота (пра язык). У.. [Мікіты] раптам моцна затрэсліся калені і высалапіўся язык. Лупсякоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Kompaníe

f -, -i¦en

1) вайск. ро́та

2) камерц. кампа́нія, тавары́ства

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

мало́чніца, ‑ы, ж.

1. Разм. Прадаўшчыца малака і малочных прадуктаў.

2. Захворванне слізістай абалонкі рота (пераважна ў грудных дзяцей).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

іко́л, ікла́, мн. іклы́ і (з ліч. 2, 3, 4) іклы́, ікло́ў, м.

1. Зуб, які знаходзіцца непасрэдна за разцамі ў чалавека і млекакормячых.

2. Зуб вялікіх памераў, які выступае з рота ў некаторых жывёлін і служыць для нападу і абароны.

І. слана.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

перастро́іцца I сов. (в рядах и т.п.) перестро́иться;

ро́та ху́тка ~ро́ілася — ро́та бы́стро перестро́илась

перастро́іцца II сов., в разн. знач. перестро́иться;

п. на і́ншую хва́лю — перестро́иться на другу́ю волну́;

ён ху́тка ~ро́іўся — он бы́стро перестро́ился

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аванга́рдны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да авангарда (у 1 знач.). Авангардная рота.

2. перан. Перадавы. Авангардная роля камуністаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

страваво́д, ‑а, М ‑дзе, м.

Частка стрававальнага тракта чалавека або жывёліны ў выглядзе трубкі, якая злучае поласць рота са страўнікам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

по́ласць ж. анат. Höhle f -, -n, Höhlung f -, -en;

по́ласць ро́та Múndhöhle f

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

oral

[ˈɔrəl]

adj.

1) ву́сны (напр. экза́мэн)

2) Med. стаматалягі́чны, ро́тавы

oral medicine — гігіе́на ро́та

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

жва́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

1. Паўторнае перажоўванне жвачнымі жывёламі ежы, якая адрыгаецца ў поласць рота, а таксама сама гэта ежа.

Жаваць жвачку.

2. Гумка, якая ўжыв. для жавання; жуйка.

3. перан. Нуднае, надакучлівае паўтарэнне аднаго і таго ж (разм.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)