падбрэ́хіч, ‑а, м.

Пагард. Той, хто ўгодліва, з якой‑н. мэтай дагаджае каму‑н., падтрымлівае каго‑н. Васіль Бусыга быў яго [пана] верным памочнікам. Калі пан Крулеўскі вёў рэй галоўнага свата польскасці, то роля Васіля Бусыгі зводзілася да ролі панскага падбрэхіча. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

rola

I rol|a

ж. ралля;

praca na ~i — земляробчая праца, праца ў сельскай гаспадарцы

II ж.

роля;

główna ~a — галоўная роля;

to nie gra ~i — гэта не мае значэння

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

медыяты́чны

(ад лац. madiatus = які выступае пасрэднікам)

пасрэдніцкі (напр. пасрэдніцкая роля якой-н. дзяржавы або аўтарытэтнага дзеяча ў міжнароднай спрэчцы).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

плутані́зм

(ад плутон)

напрамак у геалогіі, прадстаўнікі якога лічаць, што асноўная роля ва ўтварэнні горных парод належыць унутранаму агню Зямлі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

title [ˈtaɪtl] n.

1. загало́вак, на́зва;

a title page ты́тульная старо́нка;

a title role гало́ўная ро́ля (у тэатры)

2. law (to) пра́ва (на)

3. ты́тул; зва́нне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

кіру́ючы

1. прич. (редко) руководя́щий;

2. в знач. прил. руководя́щий; пра́вящий;

~чыя ўказа́нні — руководя́щие указа́ния;

~чая ро́ля — руководя́щая роль;

3. деепр. руководя́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абавязко́вы, ‑ая, ‑ае.

1. Які безумоўна трэба выконваць. Абавязковая ўмова. Абавязковая пастанова. // Які патрабуецца ў заканадаўчым парадку. Усеагульнае абавязковае навучанне.

2. Які заўсёды павінен быць, заўсёды прысутнічае. Абавязковы экземпляр. □ У п’есах Марцінкевіча важная роля адводзіцца куплету, які раней быў абавязковай прыналежнасцю вадэвіля. Ярош.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

каро́нны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да кароны (у 1, 2 знач.). // Уст. Дзяржаўны, урадавы (пра манархічныя краіны). Каронны суд. Каронныя землі. □ Кароннае войска стаяла кругом, мястэчкі і вёскі карала агнём. Вялюгін.

2. Лепшы, найбольш ўдалы. Каронная роля артыста. Каронны нумар праграмы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

tytułowy

tytułow|y

тытульны, загаловачны;

karta ~a — тытульны ліст;

rola ~a тэатр. загаловачная роля

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

leading [ˈli:dɪŋ] adj.

1. вяду́чы, кіру́ючы, перадавы́;

a leading industrial nation вяду́чая/перадава́я індустрыя́льная краі́на

2. асно́ўны, гало́ўны;

a/the leading part гало́ўная ро́ля (у фільме, п’есе)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)