rola

I rol|a

ж. ралля;

praca na ~i — земляробчая праца, праца ў сельскай гаспадарцы

II ж.

роля;

główna ~a — галоўная роля;

to nie gra ~i — гэта не мае значэння

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

title [ˈtaɪtl] n.

1. загало́вак, на́зва;

a title page ты́тульная старо́нка;

a title role гало́ўная ро́ля (у тэатры)

2. law (to) пра́ва (на)

3. ты́тул; зва́нне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

кіру́ючы

1. прич. (редко) руководя́щий;

2. в знач. прил. руководя́щий; пра́вящий;

~чыя ўказа́нні — руководя́щие указа́ния;

~чая ро́ля — руководя́щая роль;

3. деепр. руководя́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абавязко́вы, ‑ая, ‑ае.

1. Які безумоўна трэба выконваць. Абавязковая ўмова. Абавязковая пастанова. // Які патрабуецца ў заканадаўчым парадку. Усеагульнае абавязковае навучанне.

2. Які заўсёды павінен быць, заўсёды прысутнічае. Абавязковы экземпляр. □ У п’есах Марцінкевіча важная роля адводзіцца куплету, які раней быў абавязковай прыналежнасцю вадэвіля. Ярош.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

каро́нны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да кароны (у 1, 2 знач.). // Уст. Дзяржаўны, урадавы (пра манархічныя краіны). Каронны суд. Каронныя землі. □ Кароннае войска стаяла кругом, мястэчкі і вёскі карала агнём. Вялюгін.

2. Лепшы, найбольш ўдалы. Каронная роля артыста. Каронны нумар праграмы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

tytułowy

tytułow|y

тытульны, загаловачны;

karta ~a — тытульны ліст;

rola ~a тэатр. загаловачная роля

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

leading [ˈli:dɪŋ] adj.

1. вяду́чы, кіру́ючы, перадавы́;

a leading industrial nation вяду́чая/перадава́я індустрыя́льная краі́на

2. асно́ўны, гало́ўны;

a/the leading part гало́ўная ро́ля (у фільме, п’есе)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ważny

ważn|y

1. важны, значны;

~a rola — важная роля;

2. юр. сапраўдны (пра дакумент)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Ро́льня 1 ’памяшканне на папяровай фабрыцы, дзе ўстаноўлена машына для размолу валакністых матэрыялаў’ (ТСБМ). Да рол (гл.).

Ро́льня 2 ’соткі ў полі’ (Жд. 1) ’большая палова прысядзібнага ўчастка калгасніка ў полі, які кожны год даецца на новым месцы’ (стаўб., шчуч., Яшк.) — у выніку кантамінацыі слоў роля ’ралля’ і рольнік ’земляроб’, альбо ў выніку распадабнення ‑лʼ > ‑нʼ‑: ро́льля (з ралля́) > ро́льня.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

амплуа́, нескл., н.

Пэўнае характэрнае кола роляў, якія выконваюцца акцёрам. Часта пішуць і кажуць, што роля Самахвальскага стаіць убаку, асобна, у маёй творчасці, што яна нібыта не ў маім амплуа. Сяргейчык. // перан. Круг заняткаў каго‑н. [Смірын:] — Дык якое ж ваша амплуа: артапедыя ці судова-медыцынская экспертыза? Алешка.

[Фр. emploi — ужыванне, роля.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)