мару́да, -ы, Д -у, Т -ам, М -дзе, м.; ДМ -дзе, Т -ай (-аю), ж., мн. -ы, -ру́д (разм.).

Чалавек, які вельмі павольна ўсё робіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рысава́льшчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто займаецца рысаваннем, хто робіць малюнкі для чаго-н.

Добры р., горшы гравёр.

|| ж. рысава́льшчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вівісе́ктар, ‑а, м.

Спецыяліст, які робіць вівісекцыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адстрэ́льшчык, ‑а, м.

Той, хто робіць адстрэл.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адчэ́пшчык, ‑а, м.

Рабочы, які робіць адчэпку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

акуліро́ўшчык, ‑а, м.

Той, хто робіць акуліроўку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заме́ршчык, ‑а, м.

Той, хто робіць замеры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

клёпачнік, ‑а, м.

Рабочы, які робіць клёпкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

маке́тчык, ‑а, м.

Той, хто робіць макеты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мэ́бельшчык, ‑а, м.

Майстар, які робіць мэблю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)