unfaltering [ʌnˈfɔ:ltərɪŋ] adj. цвёрды; рашу́чы, непахі́сны;

an unfaltering gaze пі́льны по́гляд;

unfaltering courage непахі́сная хра́брасць; нязло́мная му́жнасць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

грыма́са, ‑ы, ж.

Наўмыснае або міжвольнае скрыўленне рысаў твару; міна. Строіць грымасы. □ Застаўшыся адзін, Кузьма Кузьміч страціў незалежна рашучы выраз, і яго твар, нібы ад зубнога болю, зморшчыўся ў пакутлівай грымасе. Быкаў.

[Фр. grimace.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адпо́р, ‑у, м.

Адбіццё нападу. Толькі ўзніме вораг зброю — Мы адпор яму дадзім. Журба. // Процідзеянне каму‑, чаму‑н. Рэвалюцыйная літаратура дапамагала вызваленчым сілам Народнага фронту даць рашучы адпор фашысцкай ідэалогіі. У. Калеснік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

plunge​1 [plʌndʒ] n.

1. імклі́вы кідо́к

2. ныра́нне

♦

take the plunge infml адва́жыцца, зрабі́ць рашу́чы крок

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

willed

[wɪld]

adj.

1) рашу́чы, валявы́

strong-willed — зь цьвёрдай во́ляй, хара́ктарам

2) упа́рты

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

наступа́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае характар наступлення, з’яўляецца наступленнем (у 1 знач.). Наступальныя дзеянні. Наступальная аперацыя. // Звязаны з наступленнем на каго‑, што‑н.; баявы, рашучы. Перад Андрэем паўставаў чалавек — плячысты, прысадзісты, .. спрытны і наступальны. Пестрак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

радыка́льны

1. radikál; gründlich; von Grund auf, tíefgreifend (карэнны); entschíeden (рашучы);

радыка́льныя пераўтварэ́нні tíefgreifende Úmgestaltungen;

2. паліт radikál

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

radikál

a

1) паліт. радыка́льны

2) радыка́льны, карэ́нны, рашу́чы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

dúrchgreifend

a рашу́чы; радыка́льны; энергі́чны

~e Máßnahmen — рашу́чыя ме́ры

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

баяві́ты, ‑ая, ‑ае.

З баявым, наступальным характарам, рашучы, настойлівы ў дзеяннях. Яшчэ прыгадаў стройную, з капой цёмна-медных .. валасоў, Бэлу, па-гарадскому баявітую і гарэзлівую. Асіпенка. Паэзія Пятра Глебкі была вельмі гуманнай, чалавечнай, інтэрнацыянальнай і баявітай. Бялевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)