развя́зка, -і, ДМ -зцы, мн. -і, -зак, ж.
1. гл. развязаць.
2. Збудаванне на аўтамабільных дарогах, якое дазваляе транспарту бесперапынна рухацца ў розных напрамках.
Пабудаваць новую развязку.
3. Заключны эпізод, які завяршае развіццё сюжэта мастацкага твора; вырашэнне канфлікту ў літаратурным творы (спец.).
Нечаканая р. рамана.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
інсцэніро́ўка ж., в разн. знач. инсцениро́вка;
і. рама́на — инсцениро́вка рома́на;
тэа́тр паста́віў дзве ~кі — теа́тр поста́вил две инсцениро́вки
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
кампазі́цыя ж., в разн. знач. компози́ция;
к. рама́на — компози́ция рома́на;
к. карці́ны — компози́ция карти́ны;
клас ~цыі — класс компози́ции
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
bohaterka
ж. гераіня;
bohaterka powstania — гераіня паўстання;
bohaterka romansu — гераіня рамана
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
пры́хваткам, прысл.
Тое, што і прыхваткамі. Часта і многа — апавяданне ці пару раздзелаў рамана — прачытваў прыхваткам у дарозе. Брыль. Відаць, усё гэта рабілася прыхваткам, але шчыра, ад душы. Бажко.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Салядыно́вы ’бледна-зялены (колер)’ (Сл. рэг. лекс.). Рус. селадо́новый ’колеру марской хвалі’. Мяркуючы па месцы націску, з польск. seladynowy ’бледна-зялёны’. Слова ўзыходзіць да франц. céladon ’селадон’ і, далей, да імя героя пастухоўскага рамана «Астрэя» Анарэ д’Юрфэ (1568–1625 гг.). Гл., напрыклад, Мацэнаўэр, LF, 19, 248; Голуб-Копечны, 329; Фасмер, 3, 594; Брукнер, 484.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
стры́жань, -жня, мн. -жні, -жняў, м.
1. Прадмет прадаўгаватай формы, які звычайна з’яўляецца воссю або асновай чаго-н.
Пластмасавы с.
С. шарыкавай ручкі (напоўнены чарнільнай пастай).
2. перан., чаго. Асноўная, галоўная частка чаго-н.
С. усяго рамана — тэма народнай вайны.
|| прым. стрыжнёвы, -ая, -ае.
Стрыжнёвы громаадвод (заземлены металічны стрыжань).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
канцо́ўка, ‑і, ДМ ‑цоўцы; Р мн. ‑цовак; ж.
1. Малюнак, графічнае ўпрыгожанне ў ў канцы кнігі, раздзела і пад.
2. Заключная частка якога‑н. твора. Канцоўка рамана. Канцоўка паэмы. Канцоўка драмы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
распы́тванне, ‑я, н.
1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. распытваць — распытаць.
2. Пытанні, з дапамогай якіх што‑н. высвятляецца. [Міронаў] змог узяць для рамана фактычны матэрыял не з распытванняў.., а з уласнага вопыту. «Полымя».
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
про́лежні, ‑яў; адз. пролежань, ‑жня, м.
Амярцвенне скурных тканак цела ў выніку доўгага і нерухомага ляжання. У Рамана і на плячах і на сцегняках пролежні.. Варочаюць з боку на бок, мажуць спіртам. Пташнікаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)