пусці́цца, пушчу́ся, пу́сцішся, пу́сціцца; зак., у што і з інф.
1. Адправіцца куды-н.
П. ў далёкую дарогу. П. бягом.
2. Пачаць рабіць што-н. у адпаведнасці са значэннем назоўніка або інфінітыва.
П. ў скокі.
П. ў спрэчкі.
П. разважаць.
|| незак. пуска́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Мы́сліць ’разважаць, супастаўляючы думкі або з’явы рэчаіснасці і робячы з іх вывады’, ’уяўляць у думках, жадаць’ (ТСБМ, Нас., Яруш.), мыслява́ць ’разважаць’ (мазыр., Нар. Гом.). Укр. мислити, рус. мыслить, польск. myśleć, н.-луж. mysliś, в.-луж. myslić, чэш. mysliti, славац. myslieť, славен. mísliti, серб.-харв. ми̏слити, макед. мисли, балг. мисля, ст.-слав. мыслити (мышлѫ). Прасл. mysliti, якое з myslь > мысль (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ruminate [ˈru:mɪneɪt] v.
1. fml ду́маць, разду́мваць, разважа́ць;
ruminate on/over/about a project абду́мваць прае́кт
2. zool. жава́ць жва́чку
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Распаця́ківаць ’марудзіць, доўга разважаць услых, перш чым зрабіць што-небудзь’ (ветк., Ск. нар. мовы). Няясна; магчыма, да цяка́ць, ціка́ць ’высочваць, шукаць’ (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Суважа́ць (suważaci) ’спачуваць’ (Тур.): stała ziaziulka suważaci (клец., Федар. 7). Няясна; паводле кантэксту, хутчэй ’суцяшаць’, параўн. разважаць (гл.) ’рассейваць трывогу, суцяшаць’ (Нас.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
натлумі́ць, ‑тлумлю, ‑тлуміш, ‑тлуміць; зак., што.
Пазбавіць здольнасці ясна мысліць, лагічна разважаць; задурыць. А чалавек.. [старшыня], відаць па ўсяму, добрай натуры, але яму за дзень натлумілі галаву. Гурскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Распіры́ндзіць ’разбалбатаць’ (віл., Жыв. сл.), распі́рындаваць ’прастарэкаваць’ (Сл. рэг. лекс.), распіры́нджываць экспр. ’разважаць пра нешта’ (полац., Нар. лекс.), распіры́нджвацца ’распараджацца’ (лаг., Гіл.). Гл. пірындзіць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
разво́дзіць, ‑джу, ‑дзіш, ‑дзіць.
Незак. да развесці.
•••
Разводзіць антымоніі — весці пустыя, непатрэбныя размовы.
Разводзіць каніцель — тое, што і цягнуць каніцель (гл. цягнуць).
Разводзіць філасофію — адцягнена і шматслоўна разважаць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ды́спут
(польск. dysputa, ад лац. disputare = разважаць, спрачацца)
публічная спрэчка па навуковых, літаратурных і іншых пытаннях грамадскага значэння.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
reasoning [ˈri:zənɪŋ] n. разважа́нне; лагі́чны ход ду́мкі; аргумента́цыя;
powers of reasoning здо́льнасць разважа́ць;
There is no reasoning with her. Яе не пераканаеш.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)