сло́ены:

кул сло́енае це́ста Blätterteig m -(e)s, -e;

сло́ены піро́г Blätter(teig)gebäck n -s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

скругле́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.

Разм. Патаўсцець, паправіцца; набыць круглявую форму. На выгодзе жывучы,.. [Сыс] паправіўся і скруглеў. Вітка. Таму й Сычыха сытая, Скруглела, як пірог. Сукепкай аксамітавай змятае пыл з дарог! Бялевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

apple-pie [ˌæplˈpaɪ] n.

1. я́блычны піро́г

2. AmE уту́льнасць, пара́дак

♦

in apple-pie order у по́ўным пара́дку; бездако́рна

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

pork [pɔ:k] n.

1. свіні́на;

a pork chop свіна́я адбіўна́я;

a pork pie BrE піро́г са свіні́най

2. грубія́н; свіння́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Ма́кавік ’пірог з макам’, нараўл. мако́вік (Мат. Гом.; мазыр., Вешт.). Укр. маківни́к ’ляпёшка з мёду і маку’, польск. makownik, рус. маковник ’пірог з макам’, чэш. makovník ’тс’. Да ма́кавы < мак (гл.). Для бел. гаворак характэрна вельмі прадуктыўнае ўтварэнне назваў яды і пітва (ад прыметніка) з суф. ‑ік (Сцяцко, Афікс. наз., 105).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

pieróg

pier|óg

м.

1. ~ogi мн. варэнікі;

2. пірог

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

патысо́н

(фр. patisson, ад pate = пірог)

агародная расліна сям. гарбузовых, пашыраная ў розных кліматычных зонах, а таксама пляскаты, з зубчастымі краямі плод гэтай расліны.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Мядовік ’пернік з мёдам’ (лоеў., Мат. Гом.). Рус. пск., смал. медовик ’пірог з мёдам’. Да мядовы < мёд (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

лі́вер ​1, ‑у, м.

Вантробы забойнай жывёлы (печань, лёгкія, сэрца і селязёнка) як прадукты харчавання. Купіць ліверу. Пірог з ліверам.

[Ад англ. liver — печань.]

лі́вер ​2, ‑а, м.

Прыбор для набірання вадкасці ў выглядзе трубкі з расшырэннем пасярэдзіне.

[Ад лац. levare — паднімаць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падгарэ́ць сов., в разн. знач. подгоре́ть;

піро́г ~рэ́ў — пиро́г подгоре́л;

дрэ́ва ~рэ́ла і ўпа́ла — де́рево подгоре́ло и ру́хнуло

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)