entgégnen

vi пярэ́чыць; адка́зваць, дава́ць адка́з (у спрэчцы)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Спрача́цца ‘весці спрэчкі; пярэчыць каму-небудзь’ (ТСБМ). З польск. sprzeczać się ‘тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ripostować

незак.

1. спарт. парыраваць;

2. хутка адказваць; пярэчыць; парыраваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

counter​2 [ˈkaʊntə] v.

1. праці́віцца, процістая́ць, процідзе́йнічаць, супрацьстая́ць, супрацьдзе́йнічаць

2. fml пярэ́чыць, супярэ́чыць

3. sport пары́раваць і праве́сці контрата́ку, нане́сці ўда́р у адка́з

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

hassle​1 [ˈhæsl] n. infml

1. ця́жкасць, перашко́да

2. сва́рка, ла́янка; барацьба́, бо́йка;

give smb. some hassle свары́цца з кім-н.; пярэ́чыць каму́-н.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

widerspréchen

* vi (D) (cy)пярэ́чыць (каму-н., чаму-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

bemérken

vt

1) заўважа́ць, прыкмяча́ць

2) рабі́ць заўва́гу; пярэ́чыць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

dawíderreden

аддз. vi уст. супярэ́чыць, пярэ́чыць (супраць чаго-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Éinwand

m -s, -wände пярэ́чанне; адгаво́рка

~ erhében* — пярэ́чыць, пратэстава́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Супярэ́чыць ’не згаджацца, працівіцца’ (ТСБМ, Некр. і Байк., Ласт., Бяльк.), суперэ́чыць ’ставіцца адмоўна’ (ТС). Да пярэчыць, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)