артадо́ксія

(гр. orthodoksia)

нязменная прыхільнасць да якога-н. вучэння, цвёрдая паслядоўнасць у поглядах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

фаво́р

(лац. favor = прыхільнасць)

прыхільныя адносіны, заступніцтва ўплывовай асобы.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

заі́грываць, -аю, -аеш, -ае; незак.

1. гл. зайграць¹.

2. з кім. Жартаўліва какетнічаць, заляцацца да каго-н. (разм.).

З. з дзяўчатамі.

3. перан., з кім. Паддобрывацца да каго-н., каб выклікаць да сябе прыхільнасць (разм.).

Дыктатар заігрывае з народам.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

германафі́л

(ад лац. Germanus = немец = -філ)

той, хто мае цягу, прыхільнасць да ўсяго нямецкага.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

мі́лы, -ая, -ае.

1. Які выклікае прыхільнасць да сябе; прыемны, абаяльны.

Мілая ўсмешка.

2. Блізкі сэрцу, любімы, дарагі.

Душу поўнілі мілыя краявіды.

3. у знач. наз. мі́лы, -ага, м., мі́лая, -ай, ж. Каханы, каханая.

З мілым рай і ў будане (прыказка).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ідэалі́зм, -у, м.

1. Філасофскі кірунак, які сцвярджае першаснасць духу, ідэі, свядомасці і другаснасць матэрыі, прыроды, быцця.

Суб’ектыўны і.

2. Схільнасць да прыхарошвання рэчаіснасці.

3. Прыхільнасць да высокіх маральных ідэалаў.

|| прым. ідэалісты́чны, -ая, -ае (да 1 і 3 знач.).

Ідэалістычныя плыні.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

расположи́ть​II сов. (вызвать симпатию, привлечь) схілі́ць, вы́клікаць прыхі́льнасць; см. располага́ть​III.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прия́знь прыя́знасць, -ці ж.; (благосклонность) прыхі́льнасць, -ці ж.; (доброжелательность) зычлі́васць, -ці ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ра́хаць 1 ’рохкаць’ (Гарэц.), ря́хаць ’тс’ (Нас.). Фанематычны варыянт гукапераймальнага рохаць (гл.).

Ра́хаць 2 (ря́хаць) ’мець надзвычайную прыхільнасць да каго-, чаго-небудзь’ (Нас.). Фанематычны варыянт ро́хаць (гл.) ’мець моцную прыхільнасць да каго-небудзь, якая праяўляецца ва ўздыхах’ (Нас.) у выніку метафарычнага пераноса з ро́хаць ’рохкаць’ (гл. папярэдняе слова).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Mítgefühl

n -(e)s спачува́нне, сімпа́тыя, прыхі́льнасць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)