эгалітары́зм, ‑у, м.

Дробнабуржуазныя ўтапічныя тэорыі, якія прапаведуюць усеагульную ўраўняльнасць як прынцып арганізацыі грамадскага жыцця.

[Фр. égalitarisme ад égalitaire — раўнапраўны, ураўняльны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

до́левы, ‑ая, ‑ае.

Звязаны з дзяленнем чаго‑н. на долі, часткі. Долевыя адлічэнні. Долевы прынцып спагнання.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

распе́ў, -пе́ву, м.

1. Працяжны напеў, мелодыя як характэрная рыса спеву.

2. Своеасаблівы прынцып будовы мелодыі, характэрны для старадаўняга царкоўнага спявання.

Р. малітвы.

3. Працяжнае, напеўнае вымаўленне слоў пры чытанні, размове.

Словы ён вымаўляе крыху з распевам.

|| прым. распе́ўны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ма́ксіма

[лац. maxima (sententia) = асноўнае правіла, прынцып]

лагічны або этычны прынцып, норма паводзін.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

дэмакра́тыя, -і, ж.

1. Палітычны лад, заснаваны на прызнанні прынцыпаў народаўладства, свабоды і роўнасці грамадзян.

2. Прынцып арганізацыі калектыўнай дзейнасці, пры якім забяспечваецца актыўны і раўнапраўны ўдзел у ёй усіх членаў калектыву.

|| прым. дэмакраты́чны, -ая, -ае.

Д. лад.

Дэмакратычная рэспубліка.

Дэмакратычная партыя.

Дэмакратычныя пераўтварэнні.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

governing [ˈgʌvənɪŋ] adj. кіру́ючы;

the governing body кіраўні́цтва, адміністра́цыя (установы);

a governing principle гало́ўны/асно́ўны пры́нцып

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

maxim [ˈmæksɪm] n.

1. пра́віла паво́дзін, пры́нцып (асабліва ў форме афарызма або прымаўкі)

2. афары́зм, ма́ксіма

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

tenet [ˈtenɪt] n. fml дагма́т, пры́нцып; перакана́нне;

the tenets of the Christian faith пры́нцыпы хрысція́нскай ве́ры

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

гістары́зм, ‑у, м.

Дыялектычны прынцып вывучэння і ацэнкі прадметаў і з’яў у працэсе іх узнікнення і развіцця ў канкрэтна гістарычных умовах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Léistungsprinzip

n -s, -pi¦en пры́нцып здзе́льнай апла́ты пра́цы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)