папрысыла́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.
Прымаць усё, многае або ўсіх, многіх. [Няміра:] — Арандаваць зямлю папрыязджалі нетутэйшыя людзі. З .. Польшчы папрысылалі іх. Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
naturalisíeren
vt натуралізава́ць, прыма́ць у грамадзя́нства
sich ~ lássen* — натуралізава́цца, прыма́ць грамадзя́нства
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
take steps
прыма́ць ме́ры, ужыва́ць за́хады
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
за́тычка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.
Тое, чым затыкаюць што-н.
Драўляная з.
◊
Ад усіх дзірак (бочак) затычка — пра чалавека, якога пастаянна скарыстоўваюць для замены каго-н., выканання розных даручэнняў і пад; які любіць умешвацца не ў свае справы ці прымаць удзел ва ўсім.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
надасла́ць, ‑дашлю, ‑дашлеш, ‑дашле; ‑дашлём, ‑дашляце; зак., што.
Разм. Прымаць па пошце або з кім‑н. Надаслаў нядаўна верш мне адзін знаёмы з вёскі. Крапіва.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сумяшча́льнасць, ‑і, ж.
Уласцівасць сумяшчальнага; здольнасць сумяшчацца. Сумяшчальнасць паняццяў. Псіхалагічная сумяшчальнасць.
•••
Сумяшчальнасць крыві — уласцівасць чалавечага арганізма прымаць і засвойваць пры пераліванні кроў пэўнай біялагічнай групы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
accept [əkˈsept] v. прыма́ць (у розных знач.);
accept an offer/an invitation прыма́ць прапано́ву/запрашэ́нне;
accept smth. (as smth.) прыма́ць/лічы́ць за пра́ўду;
He was disappointed not to be accepted into the club. Ён быў расчараваны тым, што яго не прынялі ў клуб.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
нездага́длівы, ‑ая, ‑ае.
Няздольны хутка здагадвацца, прымаць правільнае рашэнне; някемлівы. — Дай ножык! — Навошта? — спытаў Юра. — Які ты нездагадлівы! — адказала маці, але сын ужо ўсё зразумеў. Гарбук.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
нясто́йкасць, ‑і, ж.
Уласцівасць нястойкага. Нястойкасць рэчыва. □ [Лесарубы] ведалі, што адміністрацыя будзе старацца скрываць забастоўку і ім трэба было прымаць арганізацыйныя меры. Частка навічкоў праяўляла нястойкасць. Машара.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
take for
прыма́ць за каго́-што (памылко́ва)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)