закіпяці́ць, ‑пячу, ‑пяціш, ‑пяціць; зак., што.

Награваючы, давесці да стану кіпення; прыгатаваць кіпячэннем. Зноў расклалі агонь, закіпяцілі ваду, напіліся чаю. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

собра́ть сов., в разн. знач. сабра́ць, мног. пазбіра́ць; (подать на стол — ещё) прыгатава́ць, пада́ць; см. собира́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нафаршырава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., каго-што і чаго.

Начыніць фаршам. Нафаршыраваць рыбу. // Фаршыруючы, прыгатаваць у якой‑н. колькасці. Нафаршыраваць каструлю перцу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

засма́жыць, ‑жу, ‑жыш, ‑жыць; зак., каго-што.

Прыгатаваць для яды смажаннем. Засмажыць гусака. □ Антаніна Міхайлаўна засмажыла грыбы, шчодра заправіла іх смятанай. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

накача́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., чаго.

1. Качаючы, зрабіць, прыгатаваць нейкую колькасць.

Н. галушак.

2. Выгладзіць пры дапамозе качалак у нейкай колькасці (пра бялізну і інш.).

|| незак. нака́чваць, -аю, -аеш, -ае; наз. нака́чванне, -я, н. (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

напла́віць, -пла́ўлю, -пла́віш, -пла́віць; -пла́ўлены; зак., што і чаго.

1. Прырабіць шляхам плаўкі.

2. Прыгатаваць шляхам плаўкі нейкую колькасць чаго-н.

Н. свінцу.

|| незак. наплаўля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| наз. напла́ўка, -і, ДМ -ўцы, ж.

|| прым. напла́вачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

замяша́ць ​1, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Размешваючы, расціраючы што‑н. у вадкасці, прыгатаваць аднародную масу. Замяшаць раствор. // Прыгатаваць корм, мешанку жывёле. [Мацвеіха] дастала з печы чыгун паранай бульбы, пасекла ў карыце і замяшала свінням. Чорны.

замяша́ць ​2, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго ў што.

Уцягнуць у якую‑н. (звычайна небяспечную, нядобрую) справу. Замяшаць у непрыемную гісторыю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

націра́нне ср.

1. (действие) натира́ние; см. націра́ць 1;

2. мед. втира́ние, натира́ние;

прыгатава́ць н. — пригото́вить втира́ние (натира́ние);

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ке́лтаць ’боўтаць, размешваць’ (Сл. паўн.-зах.). Слова балт. паходжання. Параўн. літ. už‑kélti ’прыгатаваць ежу’, pa‑kélti ’падняцца (пра цеста)’ (Арашонкава і інш. Весці АН БССР, 1971, 1, 86; Лаўчутэ, Балтизмы, 113).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

начыні́ць, -чыню́, -чы́ніш, -чы́ніць; -чы́нены; зак.

1. што чым. Напоўніць, набіць унутранасць чаго-н.

Н. піражкі мясам.

2. чаго. Прыгатаваць такім спосабам у нейкай колькасці.

Н. кабачкоў.

|| незак. начыня́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| наз. начы́нка, -і, ДМ -нцы, ж. (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)