марафе́т, -у, М -фе́це, м. (разм.).

У выразе: наводзіць (навесці) марафет — прывесці (прыводзіць) сябе або кватэру (хату) у парадак, навесці (наводзіць) глянец з выпадку свята, урачыстай сустрэчы каго-н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

унуша́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак.

Дзейнічаць на псіхіку з мэтай выклікаць пэўную рэакцыю; прыводзіць у стан гіпнозу.

|| зак. унушы́ць, -шу́, -шы́ш, -шы́ць; -шы́м, -шыце́, -ша́ць.

|| наз. унушэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

замілава́льны, ‑ая, ‑ае.

Які прыводзіць у замілаванне. Замілавальная карціна. // Які выражае замілаванне. Замілавальная ўсмешка. Замілавальны погляд.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

атупля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; незак.

Пры дапамозе пэўнага ўздзеяння на разумовыя здольнасці чалавека прыводзіць да атупення.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пікадо́р, ‑а, м.

Коннік, удзельнік бою быкоў у Іспаніі, які ўколамі пікі прыводзіць у шаленства быкоў.

[Ісп. picador.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

bring to

прыво́дзіць да прыто́мнасьці

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

swear in

прыво́дзіць да прыся́гі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

кат, ка́та, М ка́це, мн. ка́ты, -аў, м.

1. Асоба, якая прыводзіць у выкананне смяротны прыгавор, учыняе кару, катуе.

2. перан. Жорсткі мучыцель, прыгнятальнік.

|| прым. ка́таўскі, -ая, -ае (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

самазабыццё, -я́, н.

1. Забыццё самога сябе, сваіх перажыванняў; лагоднае заспакаенне.

Працаваць да самазабыцця.

2. Найвышэйшая ступень узбуджанасці, узрушанасці, якая прыводзіць да забыцця самога сябе і ўсяго навакольнага.

Кахаць да самазабыцця.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

обла́живать несов.

1. обл. (налаживать) прыво́дзіць у пара́дак;

2. (устраивать) прост. ула́джваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)