órdnungsmäßig

1.

a пра́вільны, нале́жны

2.

adv па пара́дку, пра́вільна

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

zútreffend

*

1.

a пра́вільны, адпаве́дны

2.adv адпаве́дным чы́нам; пра́вільна

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

keep time

а) ісьці́ пра́вільна (пра гадзі́ньнік)

б) вытры́мваць такт

в) засяка́ць час

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

амі́н

(гр. amen, ад ст.-яўр. āmên)

заключнае слова хрысціянскіх малітваў, пропаведзей, якое азначае «так», «правільна».

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

гомалаграфі́чны

(ад гр. homologia = адпаведнасць + grapho = пішу);

г-ыя праекцыі — праекцыі, якія правільна перадаюць суадносіны плоскасцей.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

асляпле́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. асляпляць — асляпіць і асляпляцца — асляпіцца.

2. перан. Няздольнасць правільна меркаваць пра што‑н.; неразуменне таго, што адбываецца, дзеецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

all right​2 [ɔ:lˈraɪt] adv. пра́вільна!; до́бра!; я зго́дны; так! ну до́бра (у адказах);

All right, I’ll come. Добра, я прыйду.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

о́піум, ‑у, м.

1. Тое, што і опій.

2. перан. Тое, што прытупляе розум, адурманьвае, перашкаджае правільнаму ўспрыманню рэчаіснасці. Рэлігія, як правільна вучаць бальшавікі, ёсць опіум для народа. Мележ.

[Лац. opium, з грэч. ópion — макавы сок.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

канцыні́зм

(ад лац. concinnere = правільна аб’ядноўваць)

кірунак у традыцыйнай логіцы, прадстаўнікі якога намагаліся зліць логіку з псіхалогіяй.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

тума́н, -у, мн. -ы, -аў, м.

1. Згушчэнне дробных кропелек вады або ледзяных крышталікаў у прыземных слаях атмасферы, якое робіць паветра непразрыстым.

Над лугам слаўся густы т.

2. Непразрыстая заслона дыму, пылу і пад.

Махорачны т.

3. перан. Тое, што перашкаджае правільна ўспрымаць і разумець навакольны свет.

Т. у галаве.

|| прым. тума́нны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)