Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Gásherd
m -(e)s, -e га́завая пліта́
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
БЁЗЭ Петэр, скульптар і гравёр па медзі 18 ст. Працаваў у кн. Радзівілаў. З яго твораў на Беларусі вядома гравіраваная пліта «Генеалагічнае дрэва роду Радзівілаў».
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
плі́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так, ж.
1.гл.пліта.
2. Невялікі плоскі чатырохвугольны прадмет.
П. шакаладу.
3.зб. Абліцовачны матэрыял такой формы.
Кафельная п.
4. Электрычны пераносны награвальны прыбор для прыгатавання ежы.
Спіраль для пліткі.
|| прым.плі́тачны, -ая, -ае (да 2—4 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
płyta
ж.
1.пліта; панэль;
płyta marmurowa — мармуровая пліта;
płyta chodnikowa — тратуарная плітка;
płyta nagrobkowa — надмагільная пліта;
płyta pamiątkowa — мемарыяльная дошка;
2.пліта;
płyta kuchenna — кухонная пліта;
3. пласцінка; кружэлка; дыск;
płyta kompaktowa — кампакт-дыск;
płyta główna камп. мацярынская (галоўная) плата
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
цэме́нтавыв разн. знач. цеме́нтный;
ц. склад — цеме́нтный склад;
ц. раство́р — цеме́нтный раство́р;
~вая пліта́ — цеме́нтная плита́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Flíese
f -, -n каме́нная пліта́; ка́фля, кафля́ная плі́тка
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
ledger
[ˈledʒər]
n.
1)
а) рэгістрацы́йны журна́л
б) бухга́льтарская кні́га
2) надмагі́льная пліта́
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
flagstone
[ˈflægstoʊn]
n.
1) каме́нная пліта́(для выклада́ньня хо́днікаў)
2) плітня́к -у́m.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
◎ Плі́тніца1 ’куча камення’ (шчуч., Сл. рэг. лекс.). Да пліта ’камень’ (гл.) і суф. ‑ніц‑а (Сцяцко, Афікс. наз., 164).
◎ Плі́тніца2 ’цагельня’ (добр., Мат. Гом.). Да пліта ’цэгла’, якое сустракаецца ўжо ў XII ст. (Кірыла Тураўскі) і, відаць, узыходзіць да ст.-грэч.πλίνθο, ’плоская цэгла, плінфа’ і суф. ‑иіц‑а са значэннем месца. Параўн. рус.пск.платня ’месца, кар’ер, дзе з горных парод здабываюць пліты’.