pokonanie

pokonani|e

н. пераадоленне; перамога;

nie do ~a — непераможны; неадольны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Смірноў С. П. (партызан, брыгада «Перамога») 8/215

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

landslide [ˈlændslaɪd] n.

1. апо́ўзень

2. (таксама a landslide victory) (бліску́чая) перамо́га на вы́барах;

by a landslide са зна́чнай перава́гай

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

sweeping​2 [ˈswi:pɪŋ] adj. шыро́кі; машта́бны;

sweeping changes радыка́льныя зме́ны;

swe eping accusations агу́льныя абвінава́чванні;

a sweeping victory по́ўная перамо́га

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

па́фасны, ‑ая, ‑ае.

Які выражае пафас, прасякнуты пафасам (у 1 знач.). Рытм вершаў Багушэвіча заўсёды выразны, эмацыянальны, пафасны, арыгінальны. Ларчанка. На апошнім этапе вайны, калі перамога над ворагам станавілася блізкай, часцей з’яўляліся патэтычныя, пафасныя творы. Гіст. бел. сав. літ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Überwä́ltigung

f -, -en перамо́га (G – над кім-н., чым-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

інтэрве́нцыя, ‑і, ж.

Умяшанне, звычайна ўзброенае, адной дзяржавы ва ўнутраныя справы другой дзяржавы. Замежная ваенная інтэрвенцыя. Прамая інтэрвенцыя. □ Гісторыя грамадзянскай вайны, гісторыя шмат якіх інтэрвенцый супроць Краіны Саветаў даводзіць .. [Нявіднаму], што перамога будзе на баку бальшавікоў і на гэты раз. Колас.

[Лац. interventio.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

glorious [ˈglɔ:riəs] adj.

1. сла́ўны, славу́ты;

a glorious victory сла́ўная перамо́га

2. цудо́ўны, прыго́жы;

a glorious day/view цудо́ўны дзень/краяві́д

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

costly [ˈkɒstli] adj.

1. дарагі́, які́ каштуе шмат гро́шай;

costly furniture дарага́я мэ́бля

2. дарагі́, здабы́ты цано́й вялі́кіх ахвя́р;

a costly victory дарага́я перамо́га

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

трыу́мф, ‑у, м.

1. Урачыстая сустрэча палкаводца і яго войска ў Старажытным Рыме ў сувязі з дасягнутай перамогай.

2. Бліскучы поспех, выдатная перамога; урачыстасць. Трыумф ленінскай нацыянальнай палітыкі. □ Міцеў трыумф пачаўся ў красавіку, калі ён занёс дырэктару заяву з просьбай прыняць экзамены за тры чвэрці дзевятага класа. Навуменка.

[Лац. triumphus.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)