перадаве́рыць
1. ánvertrauen vt;
2. афіц (перадаць паўнамоцтва) séine Vóllmacht übergében*, únterbevollmächtigen vt, Úntervollmacht ertéilen
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
паздава́ць, -даю́, -дае́ш, -дае́; -даём, -даяце́, -даю́ць; зак.
1. каго-што. Здаць, перадаць куды-н., каму-н. усё, многае ці ўсіх, многіх.
П. кнігі ў бібліятэку.
2. што. Здаць у часовае карыстанне ўсё, многае.
П. кватэры кватарантам.
3. што. Раздаць усе карты ў гульні.
4. што. Здаць іспыты.
П. экзамены.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
перада́ча, -ы, мн. -ы, -да́ч, ж.
1. гл. перадаць.
2. Тое, што перадаецца па радыё, тэлебачанні.
Музычная п.
Слухаць перадачу па радыё.
3. Прадукты харчавання, рэчы, якія перадаюцца каму-н. (напр., хвораму ў бальніцу).
Прынесці перадачу хвораму.
4. Механізм, які перадае рух ад адной часткі прыстасавання да другой.
Зубчастая п.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
невыка́зны, ‑ая, ‑ае.
Такі, што цяжка або немагчыма выказаць, перадаць словамі. Усюды зялёная, сонечная вясна, усюды — хараство, прыгажосць невыказная. Сачанка. Другі раз у гэтым верасні я адчуў невыказную радасць. Дамашэвіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
паадпі́сваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.
1. Адпісаць усім, многім. Паадпісваць пісьмы ўсім знаёмым.
2. Разм. Адпісаць, перадаць у спадчыну, карыстанне ўсё або частку чаго‑н. Паадпісваць сынам усю маёмасць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
паслядо́ўнасць, ‑і, ж.
Уласцівасць паслядоўнага. Паслядоўнасць доказаў. □ Уменне перадаць паслядоўнасць і праўдзівасць перажыванняў дазваляе пісьменніку стварыць паўнакроўны рэалістычны характар без вострых калізій. Каваленка. Успаміны ішлі ўрыўкамі, без усякай паслядоўнасці. Мележ.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прывіта́нне ср.
1. приве́т м.;
перада́ць п. — переда́ть приве́т;
з тавары́скім ~ннем — с това́рищеским приве́том;
2. приве́тствие;
сло́вы ~ння — слова́ приве́тствия
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
адпіса́ць, ‑пішу, ‑пішаш, ‑піша; зак.
1. што, каму. Даць пісьмовы адказ на запытанне, пісьмо і інш. — А ты, Павел, адпішы Эльзе, перадай прывітанне ад усіх нас. Чарнышэвіч.
2. што, каму. Разм. Перадаць у спадчыну па завяшчанні, апісаць. [Цар:] — Каторы з вас дастане тую свінку.., таму ўсё царства адпішу! Якімовіч.
3. каго. Уст. Зняўшы з уліку, перавесці, перадаць куды‑н. Адпісаць з часці салдата.
4. Уст. Адабраць па вопісу; канфіскаваць. Адпісаць панскую маёмасць у фонд дзяржавы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
заразі́ць, -ражу́, -разі́ш, -разі́ць; -разі́м, -разіце́, -разя́ць; -ра́жаны; зак., чым.
1. каго-што. Перадаць заразу каму-, чаму-н.
З. каго-н. грыпам.
2. перан., каго (што). Захапіць чым-н., прымусіць іншых пераймаць што-н.
З. любоўю да музыкі.
З. прыкладам.
|| незак. заража́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.
|| наз. заражэ́нне, -я, н. (да 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
вы́казацца, -кажуся, -кажашся, -кажацца; -кажыся; зак.
1. Выказаць сваю думку пра што-н.
Сусветная грамадскасць выказалася супраць вайны.
В. па дакладзе.
В. за рэзалюцыю.
2. Закончыць выказванне, выказаць усё, выгаварыцца.
Дайце жанчыне в.
3. Сказаць, у тых ці іншых словах перадаць сваю думку.
В. дакладна і коратка.
|| незак. выка́звацца, -аюся, -аешся, -аецца.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)