übergében
*
1.
vt перадава́ць, уруча́ць, аддава́ць
der Öffentlichkeit ~ — перада́ць гало́снасці
dem Gerícht ~ — перада́ць суду́
2.
(sich) ванітава́ць
er übergíbt sich — ён ваніту́е
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)