Verbum

перадго́р’е, -я, мн. -і, -яў н.

Узвышаная мясцовасць перад гарамі.

Перадгор’і Каўказа.

дыз... (гл. дыс...), прыстаўка.

Ужыв. замест «дыс...» перад галоснымі, напр.: дызартрыя, дызасацыяцыя.

уго́днічаць, -аю, -аеш, -ае; незак. (разм.).

Весці сябе ўгодліва.

У. перад начальнікам.

капітулява́ць, -лю́ю, -лю́еш, -лю́е; -лю́й; зак. і незак.

1. Здацца (здавацца), згадзіўшыся на капітуляцыю, адмовіўшыся ад барацьбы.

Безагаворачна к.

2. перан. Адступіць (адступаць) перад цяжкасцямі, перашкодамі; прызнаць (прызнаваць) сваё бяссілле, слабасць.

К. перад цяжкасцямі.

аба... (гл. а...¹), прыстаўка.

Ужыв.:

1) перад словам, якое пачынаецца збегам зычных: абабраць, абагнаць, абазначыць;

2) перад зычнымі «б», «п» з наступным апострафам (’), а ў некаторых выпадках і без яго: абаб’ю, абап’ю, абабіць, абаперціся.

франтыспі́с, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

1. У архітэктуры: галоўны фасад будынка.

2. Малюнак або партрэт, які змяшчаецца перад першай старонкай кнігі або зверху старонкі перад пачаткам тэксту.

|| прым. франтыспі́сны, -ая, -ае.

аванло́жа, -ы, мн. -ы, лож, ж.

Невялікае памяшканне перад уваходам у тэатральную ложу.

ус..., прыстаўка (гл. уз...).

Ужыв. замест «уз...» перад глухімі зычнымі, напр.: ускінуць, уссесці.

папярэ́дне, прысл.

Перад чым-н., раней за што-н.

Трэба ўсё п. разведаць.