зацвіта́нне, ‑я, н.

Дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. зацвітаць — зацвісці; пачатак цвіцення. Зацвітанне садоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

негаты́ў², -ты́ву, м. (разм.).

Адмоўны вынік якіх-н. дзеянняў, адмоўны пачатак; увогуле факты, звесткі, эмоцыі і пад. адмоўнага характару.

Ён ва ўсім бачыць толькі н.

|| прым. негаты́ўны, -ая, -ае.

Н. вынік.

Негатыўная ацэнка.

Негатыўныя эмоцыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

prelude [ˈprelju:d] n.

1. mus. прэлю́дыя;

Chopin’s preludes прэлю́дыі Шапэ́на

2. усту́п; пача́так

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

запе́ў, ‑певу, м.

1. Пачатак харавой песні або куплета, які выконваецца запявалам. — Глыбокае мора, шырокае мора, — Старая запеў павяла, — Ды толькі глыбейшым было маё гора, Шырэйшаю скруха была. Бялевіч.

2. Пачатак быліны, звычайна не звязаны з яго зместам; зачын. // перан. Пачатак чаго‑н., уступ да чаго‑н. Публіцыстыка Ф. Багушэвіча была толькі запевам да той палымянай і шчырай песні, што велічна прагучала ў «Дудцы беларускай» і «Смыку беларускім». С. Александровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Нача́такпачатак’ (Сл. ПЗБ), нача́ткі мн. (ТСБМ): нача́ткі робі́ць ’пачынаць якую-небудзь справу’ (ТС), рус. нача́токпачатак’, польск. naczątek ’тс’, славен. načetek ’тс’, серб.-харв. наче́такпачатак; скібка’, ст.-слав. начѧтъкъпачатак’. Прасл. načętъkъ, да načęti ’пачаць’, гл. нача́ць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

genesis [ˈdʒenəsɪs] n.

1. (of) fml пача́так, гене́зіс

2. Genesis Кні́га Быцця́ (частка Бібліі)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

inception

[ɪnˈsepʃən]

n.

пача́так -ку m., пачына́ньне n.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

rbeginn

m -(e)s пача́так

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Miskolben

m -s, - кукуру́зны пача́так

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

сде́рживающий

1. прич. які́ (што) стры́млівае;

2. прил. стрыма́льны;

сде́рживающее нача́ло стрыма́льны пача́так.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)