Нача́так ’пачатак’ (Сл. ПЗБ), нача́ткі мн. (ТСБМ): нача́ткі робі́ць ’пачынаць якую-небудзь справу’ (ТС), рус. нача́ток ’пачатак’, польск. naczątek ’тс’, славен. načetek ’тс’, серб.-харв. наче́так ’пачатак; скібка’, ст.-слав. начѧтъкъ ’пачатак’. Прасл. načętъkъ, да načęti ’пачаць’, гл. нача́ць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

genesis [ˈdʒenəsɪs] n.

1. (of) fml пача́так, гене́зіс

2. Genesis Кні́га Быцця́ (частка Бібліі)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

inception

[ɪnˈsepʃən]

n.

пача́так -ку m., пачына́ньне n.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Máiskolben

m -s, - кукуру́зны пача́так

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Úrbeginn

m -(e)s пача́так

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

сде́рживающий

1. прич. які́ (што) стры́млівае;

2. прил. стрыма́льны;

сде́рживающее нача́ло стрыма́льны пача́так.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

originate [əˈrɪdʒɪneɪt] v. fml

1. узніка́ць, браць пача́так, пахо́дзіць;

How did the fire originate? Як узнік пажар?

2. дава́ць пача́так (чаму-н.), параджа́ць; ствара́ць;

She originated a new fashion. Яна ўвяла новую моду.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

дэбю́т, -у, М -бю́це, мн. -ы, -аў, м.

1. Першае выступленне на сцэне або наогул у якой-н. дзейнасці.

Д. у оперным тэатры.

Д. маладога паэта.

2. Пачатак шахматнай або шашачнай партыі.

Адкрыты д.

|| прым. дэбю́тны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

зача́так, -тка, мн. -ткі, -ткаў, м.

1. Тое, што і зародак.

2. Адміраючы астатак недаразвітага органа ў арганізме, рудымент (спец.).

3. звычайна мн., перан. Пачатак, першае праяўленне чаго-н.

Зачаткі новых адносін.

|| прым. зача́ткавы, -ая, -ае.

З. стан.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

мані́зм, ‑у, м.

Філасофскае вучэнне, якое лічыць асновай быцця адзін пачатак — матэрыю або дух; проціл. дуалізм. Матэрыялістычны манізм.

[Ад грэч. mónos — адзін, адзіны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)