скубану́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак., каго-што.

1. Аднакр. да скубці (у 1–5 знач.).

2. Разм. Параніць. Там, каля далёкага мангольскага возера Буір-Нур, Панасюка скубанула асколкам сталі. Навуменка.

3. перан. Разм. Урваць сабе, украсці. [Алена:] — А хто .. думае, каб даць нашаму калгасу менш, а скубануць з яго больш — дык няхай ён лепш нам не замінае. Паслядовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

павярэ́дзіць

1. (натаміць) ermüden vt, ánstrengen vt;

павярэ́дзіць во́чы die Áugen überánstrengen, sich die Áugen verdérben;

2. (пашкодзіць) beschädigen vt; verlétzen vt (параніць)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

пашко́дзіць

1. (што-н) beschädigen vt; verlétzen vt (параніць);

пашко́дзіць сабе́ нагу́ sich (D) das Bein verlétzen;

2. (каму-н, чаму-н) scháden vi, Scháden zúfügen [ánrichten] (D)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

абшчыпа́ць, абшчы́пваць

1. rúpfen vt;

абшчыпа́ць гусь éine Gans rúpfen; (лісце, ягады і г. д) ábreißen* vt, (áb)pflücken vt;

2. (параніць) (áb)knéifen* vt, ábzwicken vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

wound

I [wu:nd]

n.

1) ра́на f.

to dress a wound — перавяза́ць ра́ну

2) пашко́джаньне

II [wu:nd]

v.t.

ра́ніць, Figur. пара́ніць

His unkind words wounded her — Яго́ныя зло́сныя сло́вы пара́нілі ёй душу́

3. [waʊnd]

v., p.t., p.p. of wind

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

парэ́заць

1. (нарэзаць) (áuf)schnéiden* vt;

2. (параніць) schnéiden* vt, rítzen vt;

я парэ́зау́ сабе́ па́лец ich habe mich in den Fínger geschnitten, ich habe mir den Finger gerítzt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

абрэ́заць, абрэ́зваць

1. beschnéiden* vt; stútzen vt (падрэзаць); ábschneiden* vt (адрэзаць);

2. (пашкодзіць, параніць) schnéiden* vt;

абрэ́заць сабе́ па́лец sich (D) in den Fínger schnéiden*;

3. (перапыніць) гл абарваць

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

напаро́цца, ‑паруся, ‑порашся, ‑порацца; зак.

1. на што. Параніць сябе, наткнуўшыся на што‑н. вострае. А ночы насталі цёмныя, так і глядзі, каб не напароцца вокам на яловы сучок, не праваліцца па пахі ў ваду. Карпюк.

2. перан. Разм. Сутыкнуцца з кім‑, чым‑н. нежаданым, неспадзяваным. Тут навокал раскінуліся сажалкі, трэба было прайсці непрыкметна, каб не напароцца на варту. Чарнышэвіч. Гармата, якая плялася ўслед атрада карнікаў, зусім нечакана.. напаролася на партызанскую міну. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

накало́ць, -калю́, -ко́леш, -ко́ле; -калі́; -ко́латы; зак.

1. чаго. Раскалоць пэўную колькасць чаго-н.

Н. дроў.

2. каго. Колючы, забіць у нейкай колькасці.

Н. свіней.

3. што. Пашкодзіць, параніць чым-н. вострым.

Н. нагу.

4. што. Пракалоць паверхню чаго-н. у многіх месцах.

Н. слівы для варэння.

5. каго-што на што. Насадзіць, нанізаць на што-н. вострае.

Н. матыля на шпільку.

6. што. Раскалоць, расшчапіць што-н. не да канца; надкалоць.

Н. палена.

|| незак. нако́лваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. нако́лванне, -я, н. (да 3—6 знач.) і нако́лка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак, ж. (да 4—6 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

падбі́ць¹, -даб’ю́, -даб’е́ш, -даб’е́; -даб’ём, -даб’яце́, -даб’ю́ць; падбі́; -і́ты; зак.

1. што. Прыбіць да чаго-н. знізу, прышыць спадыспаду.

П. у ботах падэшвы.

П. паліто футрам.

2. што. Убіць, забіць глыбей.

П. цвікі.

3. каго-што. Ударыўшы, стрэліўшы, прымусіць упасці, вывесці са строю.

П. зайца.

П. танк.

4. што. Ударам пашкодзіць, параніць.

П. вока.

◊

Падбіць вынік (баланс) (разм.) — падсумаваць, падвесці вынікі.

|| незак. падбіва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. падбі́ўка, -і, ДМ -ўцы, ж. (да 1 знач.) і падбо́йка, -і, ДМ -йцы, ж. (да 1 знач.).

|| прым. падбо́йны, -ая, -ае (да 1 знач.; спец.) і падбо́ечны, -ая, -ае (да 1 знач.; спец.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)