манархі́зм, -у, м.

Палітычны кірунак, які прызнае манархію адзінай формай дзяржаўнай улады.

|| прым. манархі́сцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паліт...

Першая састаўная частка складаных слоў якая адпавядае па знач. слову «палітычны», напр.: палітаддзел, палітзаняткі, палітінфармацыя, палітэканомія.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

палі́тык, -а, мн. -і, -аў, м.

Палітычны дзеяч, асоба, якая займаецца пытаннямі палітыкі; знаўца палітыкі.

Дальнабачны п.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Адшчапе́нец (БРС) < рус. отщепенец (палітычны тэрмін).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

імперыялі́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Буйны капіталіст, палітычны дзеяч эпохі імперыялізму.

|| прым. імперыялі́сцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

істэ́блішмент, -у, М -нце, м. (кніжн.).

Прывілеяваныя кіруючыя колы грамадства, а таксама сама сістэма іх улады.

Палітычны і.

Гаспадарчы і.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

carpetbagger [ˈkɑ:pɪtˌbægə] n. паліты́чны авантуры́ст

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

палітыка́н, -а, мн. -ы, -аў, м. (пагард.).

Беспрынцыповы палітычны дзеяч, а таксама наогул спрытны і беспрынцыповы дзялок.

|| прым. палітыка́нскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паліты́чнасць ж., разг. полити́чность; см. паліты́чны2

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прэ́сінг, -у, м.

Адна з найболын актыўных форм абароны ў некаторых спартыўных гульнях (хакеі, баскетболе).

Палітычны п. (перан.).

|| прым. прэ́сінгавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)