полити́ческий паліты́чны;

полити́ческая борьба́ паліты́чная барацьба́;

полити́ческий строй паліты́чны лад;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

политобразова́ние ср. (полити́ческое образова́ние) ист. палітасве́та, -ты ж. (паліты́чная асве́та).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

политпросве́т м. (полити́ческое просвеще́ние) ист. палітасве́та, -ты ж. (паліты́чная асве́та).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

политпросвеще́ние ср. (полити́ческое просвеще́ние) ист. палітасве́та, -ты ж. (паліты́чная асве́та).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дактры́на, ‑ы, ж.

Кніжн. Навуковая або філасофская тэорыя, палітычная сістэма, вучэнне. Дзяржаўная дактрына. Ваенная дактрына.

[Лац. doctrina.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ві́гі, ‑аў.

Палітычная партыя 17–19 стст. у Англіі, якая з’явілася папярэдніцай англійскай ліберальнай партыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паліты́чны, -ая, -ае.

1. гл. палітыка.

2. Дзяржаўна-прававы.

Палітычная арганізацыя грамадства.

П. лад.

3. Тактычны і лоўкі, умелы ў абыходжанні, дыпламатычны (разм.).

П. чалавек.

|| наз. паліты́чнасць, -і, ж. (да 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

geséllschaftswissenschaftlich

a

~es Grúndstudium — грама́дска-паліты́чная вучо́ба

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

інспіра́цыя, ‑і, ж.

Кніжн. Дзеянне паводле знач. дзеясл. інспіраваць; падбухторванне. Палітычная інспірацыя буржуазных газет. Інспірацыя паўстання.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

power base [ˈpaʊəˌbeɪz] n. паліты́чная падтры́мка, апо́ра ў час правядзе́ння кампа́ніі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)