пракуры́ць, -уру́, -ўрыш, -ўрыць; -ўраны; зак., што.

1. Насыціць тытунёвым дымам.

П. хату.

2. Зрасходаваць на курэнне.

П. многа грошай.

3. Правесці які-н. час курачы.

Усю ноч пракурыў.

|| незак. праку́рваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мінералізава́ць, ‑зую, ‑зуеш, ‑зуе; зак. і незак., што.

Спец.

1. Ператварыць (ператвараць) у мінерал.

2. Насыціць (насычаць) мінеральнымі солямі.

[Фр. minéraliser, ад minéral.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прадушы́ць ​1, ‑душу, ‑душыш, ‑душыць; зак., што.

Моцна ціснучы, прагнуць, праламаць. Прадушыць дно чайніка.

прадушы́ць ​2, ‑душу, ‑душыш, ‑душыць; зак., каго-што.

Разм. Насыціць духамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зама́сліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак., каго-што.

Запэцкаць маслам, чым‑н. тлустым; зашмальцаваць. Замасліць вопратку. // Насыціць масламі, тлушчамі, змачыць воднай масленай эмульсіяй у працэсе апрацоўкі. Замасліць пражу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

napuścić

зак.

1. напусціць;

2. насыціць;

3. разм. нацкаваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

напо́ўніць, -ню, -ніш, -ніць; -нены; зак.

1. што кім-чым. Зрабіць поўным, занятым; насыціць, запоўніць чым-н.

Н. мяшок мукой.

Птушыныя галасы напоўнілі лес.

Водар кветак напоўніў пакой.

2. каго-што. перан. Запоўніць, заняць цалкам (пра думкі, пачуцці і пад.).

Н. сэрца жалем.

|| незак. напаўня́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| наз. напаўне́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

панапо́йваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

1. Напаіць усіх, многіх. Панапойваць раненых малаком.

2. Давесці да стану ап’янення ўсіх, многіх. Панапойваць гасцей.

3. перан. Насыціць чым‑н. усё, многае. Панапойваць стэпы вадою.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пракуры́ць, ‑куру, ‑курыш, ‑курыць; зак., што.

1. Напоўніць, насыціць тытунёвым дымам; пракуродыміць. Людзі паспелі ўжо добра пракурыць канцылярыю, уклаўшы ў попельніцу каля дзесяці акуркаў. Гартны.

2. Зрасходаваць на курэнне. Пракурыць грошы.

3. і без дап. Курыць некаторы час. Пракурыць увесь вечар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

насы́чаны

1. прич. насы́щенный; пропи́танный;

2. прич., перен. насы́щенный;

1, 2 см. насы́ціць;

3. в знач. прил., хим. насы́щенный;

н. раство́р — насы́щенный раство́р

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

насы́чаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад насыціць.

2. у знач. прым. Спец. Які змяшчае ў сабе гранічную колькасць якога‑н. рэчыва. Насычаны раствор.

3. перан.; у знач. прым. Змястоўны, багаты чым‑н. Алегорыі астатніх коласаўскіх баек таксама насычаны канкрэтным жыццёвым зместам. Казека.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)