мнагалю́дна, безас. у знач. вык.

Аб наяўнасці мноства людзей. На Крашчаціку шырокім Мнагалюдна кожны дзень: Ўсцяж плывуць машын патокі Між патокамі людзей. Жычка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тысяча...

Першая састаўная частка складаных слоў, што абазначае: які ўтрымлівае, мае тысячу, мноства чаго‑н., названага другой часткай слова, напрыклад: тысячагадовы, тысячагаловы, тысячатонны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

urwanie

н.: urwanie głowy — мноства турбот

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

zastęp, ~u

м.

1. атрад;

zastęp harcerski — гарцэрскі атрад;

2. мноства;

~у adoratorów — мноства паклоннікаў

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

numberless

[ˈnʌmbərləs]

adj.

1) незьлічо́ны, незьлічо́нае мно́ства

2) бяз ну́мару

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

легіён, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Буйное вайсковае злучэнне ў Старажытным Рыме (гіст.).

2. Назва асобных вайсковых часцей у некаторых краінах.

3. перан. Вялікая колькасць, мноства каго-, чаго-н.

○

Ордэн ганаровага легіёна — французскі ордэн часоў Напалеона.

|| прым. легіённы, -ая, -ае (да 1 і 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

legion [ˈli:dʒən] n.

1. легіён

2. fml вялі́кае мно́ства, легіён;

Their name is legion. Імя ім – легіён.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

thousand [ˈθaʊzənd] num., n. ты́сяча;

a thousand and one бе́зліч, незлічо́нае мно́ства;

a thousand apologies ты́сяча прабачэ́нняў

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Ту́быль ‘мноства, грамада’: вы́дзьвінулі ту́быльлю на луг — зу пуўдня сена схвацілі (Юрч.). Няясна. Магчыма, балтызм, параўн. літ. tūlýbė ‘мноства’ з перастаноўкай зычных. Параўн., аднак, фармальна і тэрытарыяльна блізкія, але адрозныя па семантыцы рус. дыял. ту́боль ‘смецце, адходы’, ‘лухта’, ту́баль ‘глупства’, ту́больный ‘бесталковы, дурны’ (СРНГ).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Плаймо́та ’мноства’ (ветк., Мат. Гом.). Да плойма (гл.). Суф. ‑ота надае адцягненае значэнне.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)