электратэрмі́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Рабочы, спецыяліст па электратэрмічнай апрацоўцы металаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

асяло́к, -лка́, мн. -лкі́, -лко́ў, м.

1. Тачыльны дробназярністы камень, брусок.

2. Камень для выпрабавання каштоўных металаў.

3. перан. Сродак праверкі каго-, чаго-н.

Гэта будоўля — а. для маладога спецыяліста.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паўправаднікі́, -о́ў, адз. паўправадні́к, -а́, м. (спец.).

Рэчывы, электраправоднасць якіх пры хатняй тэмпературы меншая, чым у металаў і большая, чым у дыэлектрыкаў.

|| прым. паўправадніко́вы, -ая, -ае.

Паўправадніковая ўстаноўка (на паўправадніках).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

купарва́с, ‑у, м.

Сернакіслая соль некаторых цяжкіх металаў. Медны купарвас. Жалезны купарвас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прабі́ршчык, ‑а, м.

Спец. Спецыяліст па вызначэнню колькасці каштоўных металаў у сплавах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

суса́ль, -і, ж. (спец.).

Тонкія пласцінкі, плёнкі з розных металаў (золата, серабра, медзі і інш.), якія служаць для дэкаратыўнага аздаблення якіх-н. вырабаў.

|| прым. суса́льны, -ая, -ае.

Сусальнае золата.

С. пернік.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

біжутэ́рыя, ‑і, ж.

Жаночыя ўпрыгожанні, зробленыя з некаштоўных камянёў і металаў. Сінтэтычная біжутэрыя.

[Фр. bijouterie — гандаль ювелірнымі вырабамі.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

даўбе́нне, ‑я, н.

Апрацоўка матэрыялаў (драўніны, металаў) зняццем стружкі пры дапамозе долата, разца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

металаапрацо́ўчы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да апрацоўкі металаў. Металаапрацоўчы станок. Металаапрацоўчая прамысловасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

металапрамысло́вы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да вытворчасці і апрацоўкі металаў. Металапрамысловы раён.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)