тэлу́р, ‑у, м.

Хімічны элемент, крохкі серабрыста-шэры метал.

[Ад лац. tellus, telluris — зямля.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

метала...

Першая састаўная частка складаных слоў са знач. метал, металічны, напр.: металавыраб, металадабаўкі, металаёмістасць, металанарыхтоўчы, металапакрыццё, металаплавільны, металажалезабетон, металапапяровы, металапалімерны, металапластмаса, металацэмент, металашкло, металападобны, металакамбінат, металапрадукцыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

nickel​1 [ˈnɪkl] n.

1. chem. ні́кель (метал)

2. мане́та ў 5 цэ́нтаў (у ЗША, Канадзе)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

амальгамава́ць, ‑мую, ‑муеш, ‑муе; зак. і незак., што.

Сплавіць (сплаўляць) які-небудзь метал з ртуццю, а таксама растварыць (раствараць) які‑н. метал у ртуці. // Пакрыць (пакрываць) амальгамай. Амальгамаваць люстра.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

распла́віць сов. распла́вить; (воск и т.п. — ещё) растопи́ть;

р. мета́л — распла́вить мета́лл

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

самаро́дны прям., перен. саморо́дный;

с. мета́л — саморо́дный мета́лл;

с. та́лент — саморо́дный тала́нт

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

стро́нцый, -ю, м.

Хімічны элемент высокай актыўнасці, радыеактыўныя ізатопы якога выкарыстоўваюцца ў тэхніцы.

Простае рэчыва с. — мяккі, коўкі і пластычны серабрыста-белы метал.

|| прым. стро́нцыевы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вана́дый, ‑ю, м.

Хімічны элемент, тугаплаўкі метал светла-шэрага колеру.

[Лац. Vanadium.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

алюмі́ній, ‑ю, м.

Хімічны элемент, лёгкі метал серабрыста-белага колеру.

[Ад лац. alumen, aluminis — галун.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ба́рый, ‑ю, м.

Хімічны элемент, мяккі бліскучы метал белага колеру.

[Грэч. barys — цяжкі.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)