пад’ёмны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да пад’ёму (у 1 знач.). Пад’ёмная сіла крылаў. // Які служыць для пад’ёму чаго‑н. Пад’ёмны кран. Пад’ёмны механізм. □ Тэадаліт мае тры пад’ёмныя вінты — пры дапамозе іх прыводзяць лімб у гарызантальнае становішча... Пташнікаў.

2. Зроблены так, каб можна было падняць. Пад’ёмная заслона. Пад’ёмны мост.

3. у знач. наз. пад’ёмныя, ‑ых. Грошы, якія выдаюцца пры пераездзе на новае месца работы. Атрымаць пад’ёмныя. □ [Чалавек], здаецца, не адказаў на маё прывітанне, а папрасіў маё накіраванне. Прабег яго вачыма, паклікаў нейкую Надзю, загадаў ёй мяне «правесці загадам» і выплаціць пад’ёмныя. Гаўрылкін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хо́бі, нескл., н.

Разм. Якое‑н. захапленне, любімы занятак у вольны час. Можа гэта яго [Сівалоба] хобі. Ёсць жа ў яго, Антанюка, сваё хобі — паляванне. Шамякін. Па тым заняпадзе, які пануе тут [у садзе], можна меркаваць, што садоўніцтва — не маё хобі. Васілёнак.

[Англ. hobby.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ache​1 [eɪk] n. боль;

a dull ache тупы́ боль;

I’ve got (a) toothache. Мне/у мяне баліць зуб;

My body was all aches and pains. Маё цела ўсё балела.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

pozdrowienie

pozdrowieni|e

н. прывітанне, вітанне; паклон;

przekaż moje ~a żonie — перадай маё прывітанне жонцы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

zdziwienie

zdziwieni|e

н. здзіўленне;

ku mojemu ~u — на маё здзіўленне;

ze ~em — са здзіўленнем

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

адпаку́таваць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак.

Пражыць пэўны час у пакуце, мучэнні. [Ганна:] — Родненькі мой, Петрусёк, шчасце маё, я ўжо адпакутавала даволі, колькі нацярпелася знявагі без цябе. Нікановіч. // Пазбавіцца пакут, кончыць пакутаваць. Край ты мой, край — залатое Палессе! Ты адпакутаваў, знішчыў нягоды. Дубоўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раззлава́цца, ‑злуйся, ‑злуешся, ‑злуецца; ‑злуёмся, ‑злуяцеся; зак.

Прыйсці ў стан злоснага раздражнення. [Талаш:] — Вось, таварыш начальнік, прыехалі .. [жаўнеры] забіраць маё апошняе сена. Прасіў, маліў іх, а яны яшчэ і штурхаць пачалі мяне. Ну, я і раззлаваўся і кінуўся на іх з сякерай. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мой

1. (ж. мая́, ср. маё, мн. мае́); притяж., м. мой;

м. сын — мой сын;

мая́ дачка́ — моя́ дочь;

маё пыта́нне — мой вопро́с;

2. в знач. сущ., прост. (муж, возлюбленный) мой;

◊ на маёй па́мяці, за маю́ па́мяць — на мое́й па́мяти;

мая́ ха́та з кра́ю — моя́ ха́та с кра́ю;

бо́жа м., бо́жухна м. — бог ты мой;

м. (твой, яго́, яе́ і г.д.) верх — мой (твой, его́, её и т.д.) верх;

на маё вы́йшла — вы́шло по-мо́ему;

на маё шча́сце — на моё сча́стье;

на маю́ ду́мку — на мой взгляд; по моему́ мне́нию;

на маі́м вяку́ — на моём веку́;

на маё го́ра, на маю́ бяду́ — на моё го́ре, на мою́ беду́;

язы́к м. — во́раг м. — посл. язы́к мой — враг мой;

я не я, і кабы́ла не мая́ — погов. я не я, и ло́шадь не моя́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыста́нішча ср.

1. приста́нище, убе́жище, прию́т м., кров м.;

2. перен. прибе́жище;

ты — маё адзі́нае п. — ты — моё еди́нственное прибе́жище;

○ пра́ва п. — пра́во убе́жища

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пастушы́ны, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і пастухоўскі. Выйшаў раннем за ваколіцу, і пацягнула мяне ў недалёкі лясок, пад раку, у тыя мясціны, дзе некалі праходзіла маё пастушынае маленства. Кулакоўскі. Недзе гамоніць дарога, Недзе грымяць масты. І пастушынага рога Просіцца ў сэрца матыў. Камейша.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)