дэкара́тар, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Мастак, які піша дэкарацыі, афармляе сцэну, здымачную пляцоўку.

2. Спецыяліст па ўпрыгожванні будынкаў, памяшканняў.

|| прым. дэкара́тарскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

перадзві́жнік, -а, мн. -і, -аў м.

Перадавы, дэмакратычна настроены мастак-рэаліст другой паловы 19 ст. ў Расіі, удзельнік перасовачных мастацкіх выставак.

|| прым. перадзві́жніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Lándschafter

m -s, - (маста́к-)пейзажы́ст

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

вітражы́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Спецыяліст, мастак, які робіць вітражы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

палеаграфі́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Мастак па дрэву і медзі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гра́фік​II м (мастак) Gráphiker m -s, -, Gráfiker m

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

афарты́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Мастак-гравёр, спецыяліст па вырабе афортаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дыза́йнер, ‑а, м.

Спецыяліст па мастацкаму праектаванню прамысловых вырабаў; мастак-канструктар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ілюстра́тар, ‑а, м.

Мастак, які робіць малюнкі да тэксту. Ілюстратар кніг.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сілуэты́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Мастак — спецыяліст у галіне сілуэтнага мастацтва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)