Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Пако́ст ’спецыяльна апрацаваны алей або тлушч, якія прымяняюцца для прыгатавання алейных фарбаў, лекаў і пад.’ (ТСБМ). З польск.pokost ’лак’. У польск. ад с.-ням.koste ’густая кісць’, ням.дыял.quästeln ’маляваць пэндзлем, мазаць’ (Бернекер, 582; Махэк, 469, Кюнэ, Poln., 84).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
срисо́выватьнесов.
1. зрысо́ўваць; (красками) змалёўваць;
2.(рисовать с натуры) рысава́ць; (красками)малява́ць;
3.(изображать в литературном произведении) спі́сваць, апі́сваць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
dárstellen
аддз.vt
1) малява́ць; пака́зваць
2) выка́зваць, апі́сваць
3) выко́нваць (ролю)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Малёк1 ’назва моладзі рыб’ (Сцяшк., ТСБМ), укр.мальо́к, рус.малёк. Відавочна, з рус. мовы як навуковы тэрмін. Да малы́ (гл.). Утворана пры дапамозе суфікса ‑ьkъ.
Малёк2 ’лубок, лубковае мастацтва’, мальковы ’лубковы’ (паўн.-зах., КЭС) — няўдалы наватвор ад маляваць з суфіксам ‑ок (як лубок).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
akwarela
akwarel|a
ж. акварэль;
malować ~ami — маляваць (пісаць) акварэллю;
uprawiać ~ę — займацца акварэллю
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Піса́ла ’пяро’ (Нас.), рус.писало ’начынне для пісання’, стараж.-рус.писало ’грыфель’ (XI ст.), польск. старое pisadło, чэш.písadlo ’скрынка з чарнільніцай і пясочніцай’, славен.pisálo ’грыфель’, серб.-харв.пѝсаљка ’аловак’, макед.писалка ’тс’, ’ручка’, балг.писа́лка ’ручка з пяром’. Да прасл.*pьsati ’маляваць’ > пісаць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
protract
[prəˈtrækt]
v.t.
1) заця́гваць (візы́т, ле́кцыю)
2) выця́гваць; падаўжа́ць, рабі́ць даўжэ́йшым
3) малява́ць у машта́бе (ка́рту, плян)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Пе́гі ’вяснушкі, рабацінне’ (астрав., Сл. ПЗБ), польск.piega, н.-луж.pěga, в.-луж.piha, чэш.píha, славац.peha, балг.пе́га ’вяснушка’, славен.pẹ́ga ’вяснушка, пляма’, макед.пега ’тс’, серб.-харв.пе̏га ’вяснушка; брудная пляма’, сюды ж рус.пе́гий ’плямісты; пярэсты; рабы’, ст.-слав.пѣготы ’праказа, нарывы’. Прасл.*pěga і прыметнік *pěgъ узыходзяць да і.-е.*poi̯g‑/*pei̯g (з якімі звязана аснова *pig‑ у ст.-інд.piṅga ’чырвона-карычневы’, piŋgas, piŋgalás, piñjaras ’залаціста-жоўты’, лац.pingō ’малюю, вышываю’, ст.-грэч.πίγγαλος ’яшчарка’), паралельнага да і.-е.*pei̯kʼ‑ > што дало прасл.*pьsati, першапачатковае значэнне якога было ’маляваць’, параўн. укр.пи́санка ’размаляванае велікоднае яйка’, рус.писать (картину) ’маляваць’. Адзінкавая фіксацыя бел.пе́гі, відаць, сведчыць пра запазычанне з польск.piegi ’вяснушкі’.