мы́ліцца, -люся, -лішся, -ліцца; незак.

1. гл. мыліць.

2. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.). Распускаючыся ў вадзе, даваць пену.

Мыла добра мыліцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абвя́ліцца, ‑ліцца; зак.

Стаць абвяленым, падсохнуць. Рыба абвялілася.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

завя́ліцца, ‑ліцца; зак.

Падсохнуць, зрабіцца вяленым. Рыба завялілася.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падвя́ліцца, ‑ліцца; зак.

Разм. Злёгку правяліцца; правяліцца дадаткова.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пракрухма́ліцца, ‑ліцца; зак.

Стаць накрухмаленым, накрухмаліцца. Бялізна пракрухмалілася.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разрыхлі́цца, ‑ліцца; зак.

Стаць рыхлым, разрыхленым. Глеба разрыхлілася.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зжа́ліцца, -люся, -лішся, -ліцца; -лься; зак., над кім-чым.

Праявіўшы, адчуўшы жаласць, зрабіць што-н. патрэбнае, прыемнае для каго-, чаго-н., злітавацца.

З. над небаракам.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

цуро́к, -рка́, мн. -ркі́, -рко́ў, м.

1. Невялікі струменьчык вады, вадкасці.

Цуркі вады.

2. у знач. прысл. цурко́м. Струменем, бесперапынна (ліцца, цячы).

Пот ліецца ц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́дасканаліцца, ‑люся, ‑лішся, ‑ліцца; зак.

Стаць тонкім, вострым, успрыімлівым.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́паліцца, ‑ліцца; безас. зак.

Кончыць паліцца. Выпалілася ў печы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)