цурча́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ы́ць; незак.

1. Цячы, ліцца цурком.

2. Утвараць гукі булькання, пералівання (пра вадкасць).

|| наз. цурча́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

падвя́ліцца, ‑ліцца; зак.

Разм. Злёгку правяліцца; правяліцца дадаткова.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пракрухма́ліцца, ‑ліцца; зак.

Стаць накрухмаленым, накрухмаліцца. Бялізна пракрухмалілася.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абвя́ліцца, ‑ліцца; зак.

Стаць абвяленым, падсохнуць. Рыба абвялілася.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

завя́ліцца, ‑ліцца; зак.

Падсохнуць, зрабіцца вяленым. Рыба завялілася.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разрыхлі́цца, ‑ліцца; зак.

Стаць рыхлым, разрыхленым. Глеба разрыхлілася.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зжа́ліцца, -люся, -лішся, -ліцца; -лься; зак., над кім-чым.

Праявіўшы, адчуўшы жаласць, зрабіць што-н. патрэбнае, прыемнае для каго-, чаго-н., злітавацца.

З. над небаракам.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

цуро́к, -рка́, мн. -ркі́, -рко́ў, м.

1. Невялікі струменьчык вады, вадкасці.

Цуркі вады.

2. у знач. прысл. цурко́м. Струменем, бесперапынна (ліцца, цячы).

Пот ліецца ц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

падкіслі́цца, ‑ліцца; зак.

Разм. Стаць, зрабіцца кіслым. Квас падкісліўся.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

правя́ліцца, ‑ліцца; зак.

Падсушыцца на сонцы, на вольным паветры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)