okładać
незак. абкладаць, абкладваць;
okładać podatkiem — абкладаць падаткам;
okładać kijem — лупцаваць (біць) палкаю
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
flog [flɒg] v.
1. лупцава́ць, біць (каго-н. бізуном, пугай і да т.п.)
2. BrE, infml упе́рці, прада́ць, навяза́ць (што-н. каму-н.)
♦
flog a dead horse BrE, infml марнава́ць сі́лы і час
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
лупи́ть несов.
1. (очищать от коры, скорлупы и т. п.) прост. лупі́ць, абдзіра́ць;
2. (брать втридорога) прост. лупі́ць, драць, дзе́рці;
3. (сильно бить, колотить, хлестать) лупі́ць, біць, лупцава́ць, хваста́ць;
лупи́ть кнуто́м лупі́ць (лупцава́ць, хваста́ць) пу́гай;
дождь лупит дождж лу́піць;
◊
лупи́ть глаза́ лупі́ць во́чы;
лупи́ть как си́дорову ко́зу лупі́ць як сі́дараву казу́;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Смыле́ць ‘балець, пячы, гарэць’ (ТСБМ, Ласт., Бяльк., Юрч. Сін.), ‘прыпальвацца’ (Нас., Касп.), ‘абсмальвацца (пра валасы, шэрсць)’ (Нас., Касп.; ашм., Стан.), сюды ж, відаць, смыле́ць ‘бегчы, ляцець’ (ТС), смыля́ць ‘кідаць, шпурляць; біць, лупцаваць’ (Юрч.), смыль ‘пах гарэлага’ (Нас.). Звязана чаргаваннем з смаліць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
prać
незак.
1. мыць;
2. перан., разм. біць, лупцаваць;
prać brudne pieniądze — адмываць [брудныя] грошы
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
flog
[flɑ:g]
v.t. (-gg-)
1) мо́цна лупцава́ць (кі́ем), сьцяба́ць (пу́гаю, кі́ем), падсьцёбваць (каня́ пу́гаю)
2) Brit., Sl. несумле́нна прадава́ць (асабл. кра́дзенае)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Латашы́ць, латажы́ць, бялын. лыташы́ць ’ірваць без разбору псуючы і спусташаючы’, ’неахайна ірваць’ (ТСБМ, Шат.; беласт., навагр., паст., пух., Сл. паўн.-зах.), ’таптаць травы, пасевы’ (Шат.), ’знішчаць з’ядаючы і топчучы’ (ТС, Янк. II), ’біць кіем па садовым дрэве, з шумам рваць траву ці гародніну’ (КЭС, лаг.), ’абтрасаць, абіраць’, ’браць, збіраць старанна’ (Яўс.), ашм., навагр. ’красці, грабіць’, смарг. ’насіць вялікімі бярэмамі’ (Сл. паўн.-зах.), ’біць, лупцаваць’, ’страляць’ (ТСБМ; в.-дзв., швянч., Сл. паўн.-зах.). Укр. гуц. лото́шити ’быць без занятку’, рус. наўг. лотошить ’красці’, польск. łatać/łatoszyć, lotoszyć ’біць, лупцаваць’. Утворана ад *латоxa < latiti. Да ла́та́цца (гл.). Параўн. таксама латухея (гл.). Відавочна, у афармленні семантыкі дзеяслова ў некаторых гаворках уплывала лексема лата ’лапік’. Параўн. рус. паўд.-сіб. латошить ’латаць адзенне’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
dréschen
* vt
1) малаці́ць
2) лупцава́ць
Kárten ~ — ду́цца ў ка́рты
◊ Phrásen ~ — разм. пустазво́ніць
léeres Stroh ~ — пераліва́ць з пусто́га ў паро́жняе
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
belabor
[bɪˈleɪbər]
Brit. belabour, v.t.
1) мо́цна біць, лупцава́ць
2) зьдзе́квацца з каго́-чаго́, зьдзе́кліва насьміха́цца з каго́-чаго́, над кім-чым
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
whale
I [hweɪl]
1.
n.
кіт -а́ m.
2.
v.i.
палява́ць на кіто́ў; лаві́ць кіто́ў
II [hweɪl]
v.t., informal
біць, хваста́ць; сьцяба́ць, лупцава́ць
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)