пераарыштава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак., каго-што.

Разм. Арыштаваць усіх, многіх. [Іван:] — Я зараз пайду паліцыю сюды прывяду, каб пераарыштавалі вас усіх. Лобан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раз’ярэ́ць, ‑эю, ‑эеш, ‑эе; зак.

Тое, што і раз’ярыцца. Але Семяняка толькі раз’ярэў ад гэтага: — Як, мне слова не хочаце даць? Лобан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

распо́рак, ‑рка, м.

Фасонны разрэз у адзенні; распорка. Кацялком пабразгвае нямецкі «зольдат», апрануты ў лёгкі мышынага колеру фрэнчык з распоркам ззаду. Лобан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

умакрэ́ць, ‑эю, ‑эеш, ‑эе; зак.

Разм. Стаць мокрым ад поту; спацець. Валынец, відаць, добра ўмакрэў, несучы, бо без шапкі, лысінай свеціць. Лобан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ча́йнік, ‑а, м.

Пасудзіна з носікам і ручкай, у якой заварваюць чай або гатуюць ваду. Чайнік на прымусе кіпеў, аж пырскаў. Лобан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бязба́цькавіч, ‑а, м.

Разм. Той, хто жыве, выхоўваецца без бацькі; сірата. [Параска:] — Сыночак ты мой харошы, цураецца цябе твой бацька. Бязбацькавічам будзеш расці... Лобан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

варагава́ць, ‑гую, ‑гуеш, ‑гуе; незак.

Разм. Быць у непрыязных адносінах. [Ціток:] — Не дай божа, ці ж мы ўвесь век з табою варагаваць будзем? Лобан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кам’ячэ́йка, ‑і, ДМ ‑ячэйцы; Р мн. ‑ячэек; ж.

Гіст. Камуністычная ячэйка. Гадзінам к адзінаццаці ў накураным кабінеце Лаўрыновіча сабралася ўся кам’ячэйка. Лобан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

клапата́ць, ‑пачу, ‑почаш, ‑поча; незак.

Разм. Рупліва, старанна займацца чым‑н. Клапатаць каля печы. □ Маленькая Настася бегала ды клапатала, як накарміць сямейку. Лобан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

напярэ́сцігі, прысл. і прыназ.

Абл. Напярэймы. Стары .. выбег, стаў напярэсцігі. — Вы куды гэта? Кулакоўскі. Трое ехалі па раллі, потым пусціліся напярэсцігі каню. Лобан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)