Адчура́цца ’адрачыся’ (КЭС, лаг.) да чур (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Адчэпна́е ’вымушаны выкуп’ (КЭС, лаг.). Гл. адчапіцца.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Вірая́ ’шула’ (КЭС, лаг.). Да верая́ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Кліпа́ць ’кляпаць’ (КЭС, лаг., Бяльк.). Гл. кляпаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Кракаці́нне ’жабурынне’ (КЭС, лаг.). Гл. крактавінне2.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Кро́шку ’крыху’ (КЭС, лаг., Яруш.). Гл. крошка.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Крэ́мзка ’рыска’ (КЭС, лаг.). Да крэмзаць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Курады́м ’куродым’ (ТСБМ, КЭС, лаг.). Гл. куродым.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пасялда́ ’пасялуха’ (лаг., Сл. ПЗБ). Утворана ад выразу па сялу (параўн., пасялуха) пры дапамозе суфікса ‑да (аб ім. гл. Сцяцко, Афікс. наз., 34–35). Да сяло (гл.). Аналагічна ўтвораны: пасялёнь ’гультай, які любіць хадзіць з хаты ў хату’ (докш., Янк. Мат.; круп., бяроз., Сл. ПЗБ), пасялун ’тс’ (КЭС, лаг.; маст., Сл. ПЗБ), пасялуха ’пахатуха, пляткарка’ (КЭС, лаг.; Некр.), віл., шчуч. пасялушніца, чэрв. пасёльніца (Сл. ПЗБ), пасялёнда ’асоба, якая любіць вечарам схадзіць да суседа пагаварыць’ (КЭС, лаг.), а таксама пасяльны ’пасялень’ (Клопава, Филол/сб., 1966, 146).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Квяці́сты1 ’з вялікай колькасцю кветак, пакрыты кветкамі’ (ТСБМ), ’калі кветка расліны складаецца з кветкавых лісткоў’ (КЭС, лаг.). Гл. квет.

Квяці́сты2 ’з узорам у кветкі; яркі, каляровы’ (ТСБМ, КЭС, лаг.). Гл. квяцісты1.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)