агаро́д, ‑а і ‑у, м.

1. ‑а. Участак зямлі засаджаны агароднінай. Мінулі хлеў, між густых зарас[нікаў] кіяшніку і маку, што буяў на агародзе, выбраліся на прыгуменне. Мележ. Хлопчыкі падышлі ўжо блізка да агародаў, як учулі плач на ўскраі вёскі. Лынькоў.

2. ‑у. Агародныя культуры. На папялішчы тым сусед Сабе пасеяў агарод. Астрэйка.

•••

Агарод гарадзіць гл. гарадзіць.

Кідаць каменьчыкі ў агарод чый гл. кідаць.

Пусціць казла ў агарод гл. пусціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кап’ё, ‑я; мн. коп’і, ‑яў; н.

Даўнейшая колючая або кідальная зброя ў форме доўгага дрэўка з вострым металічным наканечнікам. // Спартыўны снарад такой формы. Кідаць кап’ё.

•••

Ламаць коп’і гл. ламаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

jilt [dʒɪlt] v. пакіда́ць, кі́даць (каханага або каханую);

She has jilted him. Яна яго кінула.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

In pertusum ingerere dicta dolium

Кідаць словы ў бяздонную бочку.

Бросать слова в бездонную бочку.

Гл.: Dare verba...

Шасцімоўны слоўнік прыказак, прымавак і крылатых слоў (1993, правапіс да 2008 г.)

◎ *Пу́льгаць, пу́льгаты ’разліваць, распырскваць; хлябтаць, сёрбаць’ (драг., Сл. Брэс., Клім.). Гукапераймальнае, “звонкі” варыянт ад пу́лькаць ’тс’.

◎ Пульга́ць ’кідаць’ (лаг., Жд. 3). Відаць, экспрэсіўны варыянт да пуляць ’кідаць, страляць’ (гл.), параўн. швіргаць ’кідаць’ і рус. швырять ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

überschátten

vt зацяня́ць, кі́даць цень (на што-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

náchwerfen

* vt кі́даць усле́д (што-н. каму-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

знараві́цца, ‑раўлюся, ‑равішся, ‑равіцца; зак.

Разм. Зрабіцца наравістым, упартым. Валька Янкава сказала Тодарчыку не кідаць Смыка, бо ён наравісты. А знаравіцца — кладзецца ў аглоблях нават на сухім. Хоць забі яго. Пташнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

szastać

незак.

1. шамацець; шоргаць; шаркаць;

2. кідаць; раскідаць;

szastać pieniędzmi — раскідаць грошы, раскідацца грашыма;

szastać obietnicami — кідаць абяцанкі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

пуска́ть несов.

1. в разн. знач. пуска́ць;

2. (бросать) пуска́ць, кі́даць; (швырять) шпурля́ць; см. пусти́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)