revolve

[rɪˈvɑ:lv]

v.

1) абарача́цца, круці́цца

The moon revolves around the earth — Ме́сяц кру́ціцца вако́л зямлі́

2) абду́мваць, варо́чаць мазга́мі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

encircle

[ɪnˈsɜ:rkəl]

v.t.

1) акружа́ць, расьці наво́кал

2) хадзі́ць, круці́цца наво́кал

The moon encircles the earth — Ме́сяц кру́ціцца наво́кал зямлі́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

snake​2 [sneɪk] v. lit. ві́цца, круці́цца;

The road snaked into the forest. Дарога вілася ў лес.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

wiercić się

незак.

1. круціцца

2. мітусіцца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

rotíeren

vi тэх. круці́цца, рабі́ць абаро́ты

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ды́зель, ‑я, м.

Рухавік унутранага згарання, які працуе на вадкім паліве. Тысячасільныя дызелі пакручваюць магутныя трубы, на канцы якіх недзе ў недасягальнай глыбіні круціцца долата. Даніленка.

[Ад уласн. імя.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

hang about, hang around

бо́ўтацца, плёнтацца, швэ́ндацца; круці́цца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

go around in circles

тапта́цца, круці́цца на ме́сцы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ваўчо́к ​1, ‑чка, м.

Памянш.-ласк. да воўк.

ваўчо́к ​2, ‑чка, м.

1. Цацка ў выглядзе круга або шарыка на шпяні, якая пры хуткім вярчэнні доўга захоўвае вертыкальнае становішча.

2. Разм. Невялікая круглая адтуліна ў дзвярах турэмнай камеры для назірання за вязнямі. У дзвярах быў прароблен ваўчок, круглая дзірка, каб варта магла бачыць, што робіцца ў камеры. Колас. // Вочка ў дзвярах кватэры.

•••

Круціцца ваўчком гл. круціцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дыферэнцыя́л, -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

1. У матэматыцы: лінейная частка прырашчэння залежнай пераменнай функцыі.

2. Механізм у прыводзе вядучых колаў аўтамабіля, трактара і пад., які дазваляе праваму і леваму колам круціцца з рознай хуткасцю.

Д. з канічнымі зубчастымі коламі.

|| прым. дыферэнцыя́льны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Дыферэнцыяльнае вылічэнне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)