przepaścisty

1. абрывісты, стромкі, круты;

2. перан. бяздонны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

зало́м¹, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Заломленае месца на чым-н. або круты выгіб, паварот чаго-н.

З. на суку.

З. акопа.

2. Зблытаны і заламаны чараўніком пук жытніх сцёблаў, які, па ўяўленні забабонных людзей, мог наклікаць бяду на гаспадара нівы.

Заламаць з.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Крутая́р ’лес на абрыве’ (Мат. Гом.). Да круты 1 (гл.), яр (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Стацяко́л ‘круты, стромкі бераг’ (Сцяшк.). Ад стоці (гл.) з суф. ‑ак і ‑ол.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

адхо́ністы, ‑ая, ‑ае.

Не круты, спадзісты, пахілы. [Іван і Джулія] дабеглі ў самы ніз лагчынкі, прабраліся праз рададэндран на другі яе бок — невысокі, адхоністы ўзлобак — і знясілена пайшлі ўгору. Быкаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

bluff​2 [blʌf] adj.

1. абры́вісты, круты́, стро́мкі

2. адкры́ты, прамаліне́йны;

bluff vivid humour рэ́зкі жывы́ гу́мар

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Кру́ча 1 ’крутое месца, круты бераг, спуск’ (ТСБМ, Нар. лекс., Яшк., ТС, Мат. Гом.), укр. круча, рус. круча ’тс’. Да krǫtja. Гл. круты 1 (Фасмер, 2, 387).

Кру́ча 2 ’вір, завіруха’ (Нар. лекс., Яшк., ТС, Мат. Гом., Сл. паўн.-зах.). Да круціць 1. Зыходная форма krǫtja. Гл. круча 1.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Kliff

n -(e)s, -e (круты́) скалі́сты бе́раг (мора); уцёс

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

twardziel

м.

1. ядро драўніны;

2. разм. круты мужык

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

глінт

(эст. glint)

круты абрыў плато, размешчанага ўздоўж паўднёвага берага Фінскага заліва да Ладажскага возера.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)