раз’я́ўкацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Разм. Пачаць моцна і доўга яўкаць. Кот раз’яўкаўся.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

БЕ́РАГ СЛАНО́ВАЙ КО́СЦІ,

назва дзяржавы Кот-д’Івуар да 1986.

т. 3, с. 103

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Côte d’lvorie

[,koʊtdi:ˈvwɑ:r]

Кот д’Івуа́р

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

закурня́ўкаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Разм. Пачаць курняўкаць. // Пракурняўкаць. Кот закурняўкаў і адскочыў убок.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ад’е́сці, ад’е́м, ад’ясі́, ад’е́сць; ад’ядзі́м, ад’ясце́, ад’яду́ць; ад’е́ш; ад’е́дзены; зак.

1. Адкусіць, адгрызці; з’есці частку чаго-н.

Кот ад’еў галаву рыбіны.

2. Скончыць есці (разм.).

|| незак. ад’яда́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

напла́каць, ‑плачу, ‑плачаш, ‑плача; зак.

1. што і чаго. Разм. Праліць нейкую колькасць слёз. Ад прыгону-гора, ад паноў, ад катаў слёз стаяла мора, што мужык наплакаў. Машара.

2. што. Плачучы, давесці да чырвані, прыпухласці (вочы).

•••

(Як) кот наплакаў гл. кот.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прамурлы́каць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

1. Абазвацца мурлыканнем, мурканнем. Кот прамурлыкаў.

2. Мурлыкаць некаторы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Брысю́га ’тоўсты кот’. Гл. брысь 1.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

напла́каць, -пла́чу, -пла́чаш, -пла́ча; -пла́ч; зак.

1. што і чаго. Праліць нейкую колькасць слёз (разм.).

2. што. Плачучы, давесці да чырвані, прыпухласці (вочы).

◊

(Як) кот наплакаў (разм., жарт.) — пра вельмі малую колькасць чаго-н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Ямусу́кра нескл. м. (горад, сталіца Кот-д’Івуара) Yamoussoucro [jɑmu´su:kro] n -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)