жмут (род. жмута́) м.

1. клок; (соломы и т.п. — ещё) пучо́к;

2. (тряпья, бумаги и т.п.) ком

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

приле́зть сов.

1. (приблизиться, подобраться ползком) разг. прыле́зці;

2. (войти — о ком-л. нежелательном) прост. прыле́зці, прыцягну́цца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

свя́то нареч. свя́та;

свя́то храни́ть па́мять (о ком, о чём) свя́та захо́ўваць па́мяць (пра каго, пра што).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Камакі́ ’бульбяная каша — тоўчаная вараная бульба, запраўленая сквараным салам або іншым тлушчам’ (Янк. 1, Янк. 2, Жд. 3, Растарг., Мат. Гом.; ст.-дар. Нар. сл. і Нар. словатв.). Рэгіянальнае бел. утварэнне з суф. ‑ак‑і ад лексемы ком. Да камы́ (гл.). Параўн. іншыя дыялектныя сінонімы Гомельшчыны: каўмакі́. комікі, камячынкі.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

падкаці́цца, ‑качуся, ‑коцішся, ‑коціцца; зак.

1. Коцячыся, наблізіцца. Да ног Каваля падкацілася пустое вядро, ён адкінуў яго. Савіцкі. // Закаціцца куды‑н., пад што‑н. Мячык падкаціўся пад ганак.

2. перан. Разм. Хутка падысці, падбегчы да каго‑, чаго‑н. Макар, я ўжо ўзяў білеты, — падкаціўся да мяне круглячок Шаевіч. Сабаленка. Да.. [Шыковіча] падкаціўся Гамбіцкі, выхапіў з кішэні вялікую хустку, абмахнуў ёю твар. Шамякін.

3. перан. Аб раптоўным пачуцці болю, жаласлівасці і пад. У дзеда Талаша задрыжалі рукі і ногі, і востры боль падкаціўся к самаму сэрцу. Колас. Слёзы бяссілля падкаціліся да горла. Шахавец.

4. перан. Разм. Лісліва звярнуцца да каго-небудзь, дамагаючыся чаго‑н. Злодзей і ашуканец, чалавек без сумлення і сораму, .. [Халуста] хутка і так спрытна падкаціўся да пана, што стаў яго першым дарадчыкам. Чарнышэвіч. // Падлашчыцца да жанчыны. [Матушка:] — [Панна Людміла] цяпер тут, у пісара. Вечарам у пісара бліны будуць. Вось вы і падкаціцеся да яе. Яна дзяўчына сімпатычная. Колас.

•••

Ком падкаціўся да горла гл. ком.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адыгра́цца сов., прям., перен., разг. отыгра́ться;

даць а. — дать отыгра́ться;

а. на кім-не́будзь — отыгра́ться на ко́м-л.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

злава́ць несов.

1. (возбуждать злость в ком-л.) злить, серди́ть, озлобля́ть;

2. (испытывать злость) зли́ться, серди́ться, доса́довать; ду́ться

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сваля́ть сов.

1. (в ком) скача́ць;

2. (шерсть) звалі́ць;

3. (плохо сделать) разг. зля́паць;

◊

сваля́ть дурака́ зрабі́ць глу́пства;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сці́снуцца

1. sich zusámmenpressen, sich zusámmendrücken; sich zusámmenziehen*, sich zusámmendrängen; sich zusámmenballen (у ком, у кулак); sich zusámmenschrumpfen (скурчыцца); sich zusámmenkrampfen (пра сэрца);

2. тэх. sich komprimíeren, sich verdíchten

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

гарачыня́, ‑і, ж.

1. Высокая тэмпература паветра, нагрэтага сонцам, печчу і інш. З поля.. шугалі хвалі гарачага паветра. Сцяпан ажно захлынуўся ад гарачыні. Шамякін. Ад печы дыхала гарачынёй. Алешка. // Гарачы летні час; спёка. Над палеткамі вісіць жнівеньская гарачыня. Васілевіч.

2. Цеплыня, якая выклікаецца ў целе прылівам крыві ў час моцнага душэўнага ўзрушэння. Затросся дзед Талаш. Ком гарачыні пакаціўся дзесь у сярэдзіне каля сэрца. Колас.

3. перан. Парыў, запал. Гарачыня пачуццяў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)