Verbum

пла́ціна, -ы, ж.

Высакародны тугаплаўкі бліскучы метал шаравата-белага колеру.

|| прым. пла́цінавы, -ая, -ае.

Плацінавая руда.

пля́місты, -ая, -ае.

3 плямамі іншага, чым асноўная афарбоўка, колеру.

П. алень.

|| наз. пля́містасць, -і, ж.

дабяла́, прысл.

1. Чыста, да белага колеру.

Вымыць сарочку д.

2. Да белага напалу.

Нагрэць д.

валу́й, -я́, мн. -і́, -ёў, м.

Жаўтавата-белага колеру грыб сямейства сыраежкавых з увагнутай ліпкай шапкай.

малахі́т, -у, М -хіце, м.

Непразрысты мінерал ярка-зялёнага колеру.

|| прым. малахі́тавы, -ая, -ае.

Малахітавая шкатулка.

а́спід², -а, М -дзе, м. (уст.) Слаісты мінерал чорнага колеру, які выкарыстоўваўся ў вытворчасці грыфельных дошак.

рашэ́тнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Ядомы грыб карычневага колеру з сятчастай з-пад нізу шапкай.

сердалі́к, -у, м.

Мінерал бледна-ружовага, чырвонага ці аранжавага колеру, разнавіднасць халцэдону.

|| прым. сердалі́кавы, -ая, -ае.

адлі́ў², -ліву, м.

Водсвет, дадатковае адценне на фоне якога-н. колеру.

Русыя валасы з залацістым адлівам.