аната́цыя, ‑і, ж., чаго.
Кароткая характарыстыка кнігі, артыкула і пад., якая ў асноўным перадае іх змест і дае ацэнку. Анатацыя кнігі.
[Ад лац. annotatio — заўвага.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дэфі́с, ‑а, м.
Кароткая рыска, якая служыць для злучэння двух слоў (рабоча-сялянскі), з’яўляецца знакам пераносу або скарачэння слова (б-ка).
[Ад лац. divisio — раздзел.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
спіч
(англ. speech)
кароткая прывітальная застольная прамова.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
кацаве́йка, ‑і, ДМ ‑вейцы; Р мн. ‑веек; ж.
Кароткая кофта на ваце, футры або на падкладцы; кабат з рукавамі. Футравая кацавейка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Ínhaltsangabe
f -, -n
1) (каро́ткая) перада́ча зме́сту
2) гл. Inhaltsverzeichnis
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Áusritt
m -(e)s, -e вы́езд (конна), (каро́ткая) ко́нная прагу́лка
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
жаке́т, ‑а, М ‑кеце, м.
Кароткая жаночая верхняя адзежына. У хату ўвайшла высокая жанчына ў сінім жакеце і з цёплай белай хусткаю на галаве. Ваданосаў.
[Фр. jaqette.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
трот
(англ. trot)
від алюру, кароткая рысь у каня.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
перагаво́р, -у, мн. -ы, -аў, м.
1. мн. Дзелавы абмен думкамі пры высвятленні якіх-н. пытанняў, умоў і пад.
Дыпламатычныя перагаворы.
2. Размова; кароткая спрэчка (разм.).
Заказаць міжгародні п.
П. з суседкай па размеркаванні плошчы калідора быў гарачы.
|| прым. перагаво́рны, -ая, -ае (да 2 знач.).
П. пункт.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
расстано́ўка, -і, ДМ -но́ўцы, ж.
1. гл. расставіць.
2. Р мн. -но́вак. Парадак, паслядоўнасць у размяшчэнні чаго-н.
Правільная р. знакаў прыпынку.
3. Р мн. -но́вак. Кароткая паўза пры размове, пры выкананні чаго-н.
Чытаць верш з расстаноўкай.
|| прым. расстано́вачны, -ая, -ае (да 3 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)