ко́паць, ‑і, ж.

Асадак дыму; сажа. Сцены ўнутры там-сям былі яшчэ задымлены, але збольшага дажджы ўжо змылі ўедлівую чорную капаць. Мележ. Слуп чорнага дыму падымаўся над лесам і слаўся па балоце густой копаццю. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыспі́чыць, ‑чыць; безас. зак., каму.

Разм. Абавязкова спатрэбіцца, вельмі захацецца. Што ж гэта.. [Буцкевічу] раптам прыспічыла сюды ехаць? Вітка. Калом у грудзях стаяла гэтая канаўка, што магла адрэзаць частку агарода. Няўжо так прыспічыла капаць яе якраз тут? Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Láufgraben

m -s, -gräben вайск. траншля

éinen ~ zíehen* — капа́ць траншлю

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

scháufeln

vt

1) капа́ць

2) зграба́ць шу́флем

3) пералапа́чваць (зерне)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Нахра́пнік ’зацяжны дождж’ (Ян.). Тлумачыцца, як пераноснае ўжыванне, відаць, ад нахрапнік ’нахабнік’: Вот ужэ дождж, такі нахрапнік, погноіць усе (там жа, 212), параўн. рус. нахрапник ’бессаромны чалавек, нахабнік’; аднак не выключана, што ў аснове дзеяслоў накра́пваць ’патроху капаць’, ад кра́паць ’капаць, імжэць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

deep​2 [di:p] adv. глыбо́ка;

dig deep глыбо́ка капа́ць

♦

deep into the night да глыбо́кай но́чы;

still waters run deep ці́хая вада́ берагі́ рве

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Ко́панік ’полаз з дрэва, выкапанага з коранем’ (ТСБМ, Сл. паўн.-зах.). Гл. капаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

excavate

[ˈekskəveɪt]

v.t.

1) выко́пваць, капа́ць (я́му, тунэ́ль)

2) выбіра́ць зямлю́

3) раско́пваць (право́дзіць раско́пкі)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

seep

[si:p]

v.i.

сачы́цца; прасо́чвацца; ка́паць; цячы́

Water seeps through sand — Вада́ прасо́чваецца празь пясо́к

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

адсапці́ся, ‑сапуся, ‑сапешся, ‑сапецца; зак.

Перастаць цяжка дыхаць, сапці; аддыхацца. Нарэшце, кавалак паслухмяна лёг на вызначанае яму месца на версе шліхты. Мужчыны разагнулі натруджаныя спіны і крыху адсапліся. Крапіва. Віцька Свіст вылаяўся, пастаяў, адсопся і зноў пачаў капаць. Быкаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)