commandant

[ˈkɑ:məndænt]

n.

1) нача́льнік -а m. (вае́ннай акадэ́міі або́ шко́лы), камандзі́р -а m.

2) камэнда́нт (крэ́пасьці)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

аддзяле́нне, -я, мн. -і, -яў, н.

1. гл. аддзяліцца, аддзяліць.

2. Тое, што і аддзел (у 1 знач.). А. банка. А. міліцыі.

3. Асобная самастойная ўстанова, арганізацыя і пад. ў сістэме чаго-н. Паштовае а. сувязі.

4. Самастойная частка канцэрта, тэатральнага паказу. Другое а. канцэрта.

5. Ніжэйшае вайсковае падраздзяленне, што ўваходзіць у склад узвода. Камандзір аддзялення.

6. Асобная, адгароджаная частка памяшкання. Першае а. склада.

7. Адна з частак, на якія падзелена што-н., прызначанае для захоўвання розных рэчаў, прадметаў. Партфель мае два аддзяленні.

|| прым. аддзяле́нчы, -ая, -ае (да 2 знач.; спец.) і аддзялённы, -ая, -ае (да 5 знач.). Аддзяленчыя штаты. Аддзялённы камандзір. Загад аддзялённага (наз.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс, часткова)

аддзялённы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае дачыненне да аддзялення (у 4 знач.). Аддзялённы камандзір.

2. у знач. наз. аддзялённы, ‑ага, м. Камандзір аддзялення. У арміі Бяссонаў доўга служыў і салдатам, і аддзялённым, і ўзводным, і ротным — усё ў пяхоце, у танкавую часць ён трапіў многа пазней. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Капіта́н ’афіцэрскае званне’, ’асоба, якая мае гэта званне’, ’камандзір судна’, ’кіраўнік спартыўнай каманды’, ст.-бел. капитанъ (пач. XVII ст.). Запазычана са ст.-польск. kapitan (Булыка, Запаз., 138), якое з с.-дац. capitāneus ’галоўны’ < caput ’галава’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

юне́ц, юнца, м.

Разм. пагард. Пра нявопытнага юнака, падлетка. [Андрэй:] — Падыдзе камандзір аддзялення, юнец зялёны, з чарговага прызыву. Надзьме губы. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аддзялённы воен.

1. прил. отделённый;

а. камандзі́р — отделённый команди́р;

2. в знач. сущ., разг. отделённый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

ро́тны воен.

1. прил. ро́тный;

р. камандзі́р — ро́тный команди́р;

2. в знач. сущ., разг. ро́тный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

officer [ˈɒfɪsə] n.

1. афіцэ́р;

a commanding officer камандзі́р

2. чыно́ўнік, службо́вая асо́ба, слу́жачы;

an administrative officer адміністраты́ўны слу́жачы;

officers of state дзяржа́ўныя слу́жачыя

3. паліцэ́йскі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

брэйд-вы́мпел

(гал. breedwimpel)

ваенна-марскі флаг паменшанага памеру, які ўзнімаецца на грот-мачце, калі на караблі прысутнічае камандзір злучэння.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

зры́вісты, ‑ая, ‑ае.

Які зрываецца ад хвалявання, страху (пра голас). — Таварыш камандзір! — зрывістым ад хвалявання голасам звярнуўся да яго Віця. Корзун.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)